________________
संवेग
एवं थोऊण जिणं, गोयमपमुहे य गणहरे नमिउं । राया पसन्तचित्तो, तयणु निविट्ठो महीवडे | तो जयगुरुणा नरतिरिय-देवसाहारणाए वाणीए । पारद्धा धम्मकहा, कहिउँ पीऊसवुद्विसमा
॥४२॥ ॥४२२॥
रंगसाला
धर्मदेशना
॥३५॥
। हहो देवाणुपिया, जइ वि हु तुज्झेहिं जलहिपन्भटुं । रयणं पिव मणुयत्तं, संपत्तं कहवि तुडिजोगा ॥४२३॥
जइ वि हु मणवंछियसयल-वत्थुसत्थेक्कसाहणसमत्था ! चिन्तामणि ब्व भुयदंड-चंडिमावजिया लच्छी ॥४२४॥ जइ वि हु णो पेच्छिजति, तुच्छं पि हु पुन्नपगरिसवसेण । इट्ठवियोगाणि?-प्पओगपमुहं च किंपि दुहं ॥४२५॥ जइ वि हु विसट्टकन्दोट्ट-दामदीहच्छियासु तरुणीसु । उवरमइ न थेवं पि हु, अच्चन्तं गाढपडिबंधो ॥४२६॥ रागद्दोसविउत्तं, खणमेकं तह वि माणसं काउं। परिचिंतह एयाणं, सरूवमिय णिउणबुद्धीए ॥४२७॥ एत्थ भवम्मि पत्तं पि, कह वि मणुयत्तमकयधम्मेण । एमेव हारियं पुण, पाविज्जति कहवि तुडिजोगा ॥४२८॥ पुढवाइएसु जम्हा, जीवो परिवसति कालमस्संखं । तं चेव अर्णतगुणं, वणस्सइम्मि गतो सन्तो ॥४२९॥ अन्नासु वि विविहासु, निंदियजोणीसु णेगवारा तो । जीवस्स भमन्तस्स, कत्तो चिय एयसंपत्ती । ॥४३०॥ अवि लब्भन्ति समत्थाई, सेसमणवंछियाई कजाई । सिंवसोक्खसाहणखमं, एवं पुण नूण दुल्लंभं ॥४३१॥ जा वि हु गरुयकिलेस-प्पसाहिया दुक्खरक्खणिज्जा य । सयणनरनाहतक्कर-१तक्कुयसाहारणा लच्छी ॥४३२॥ र तक्कुय-याचक । १.२पर - यार