________________
संवेगरंगसाला
दाहज्वर
पीडा
॥२८॥
तत्थ य ठियस्स तुज्ड संसारासारय णियंतस्स । वेयालियपुत्तणं, पढिया एक्का इमा गाहा ॥३२५।। जह किंपि कारणं पा-विऊण जायइ खणं विरागमई । तह जइ अवडिया सा, हवेज ता किन पजत्तं ॥३२६॥ एयं च तुमं सोचा, सविसेससमुल्लसंतसुहभावो । जाए पभायसमए, अलहन्तो मंदिरम्मि रई
॥३२७॥ कड्वयजणपरियरिओ, वणलच्छिं पेच्छिउँ विणिक्खन्तो। अह एगत्थुजाणे, चारणसमणो तए दिवो ॥३२८|| जो पसत्थगुणरयणमण्डणो, मोहमल्लदढदप्पखण्डणो । देहकंतिभूसियदिसामुहो, पाक्लोगसंगतिपरंमुहो ॥३२९॥ जोगमग्गनिग्गहियमाणसो, कम्मवेरिजयपयडसाहसो। सोमयाए जणचित्तरंजणो, महिगतो व्व छणहरिणलं छणो ॥३३०॥ अइविसिट्ठसुहलेससंगओ, भव्वलोयपायडियमग्गओ। कोहमाणभयलोहव जिओ, नेव वाइनिवहेण निजिओ ॥३३॥ एक्कचलणनिमियंगभारओ, सूरसंमुहकयच्छितारओ । सेलरायसिहरं व निच्चलो, काउस्सग्गगतो सत्तवच्छलो ॥३३२॥ तं एवं विहगुणस-गय मुणि पेच्छिउँ वियसियच्छो । पाएसु तुम पडिओ, एवं भणिउ पवत्तो य ॥३३३॥ भयवं ! सिवमग्गुवद-सणेण मम संपयं कुण पसायं । तुह पयजुयचिन्तामणि-पलोयण होउ मा विहलं ॥३३४॥ एवं भणिए पारा-विऊण उस्सग्गमुग्गकरणाए । जोगो त्ति कलिय तेणं, भणियं भो भव्व ! निसुणेसु ॥३३५।। एत्थं अणोरपारे, संसारे दुक्खलक्वपउरम्मि । पाविअइ मणुयत्तं, जीवहिं कहनि तुडिजोगा ॥३३॥ तत्थ वि आरियदेसो, देसे वि हु वरकुलाइसामग्गी। तत्थ वि सोहग्गोवरि-मंजरिसरिसो य जिणधम्मो ॥३३७॥ जम्हा नरसुग्लच्छी, लब्भइ मणुयत्तमवि य तुडिजोगा। न वि लम्भइ जिणधम्मो, अचिन्तचिन्तामणीकप्पो ॥३३८॥
॥२८॥