________________
- संवेग
रंगसाला
विषयाणां विरूपत्वे मनसः शिक्षा।
॥१४५॥
विसएहिं विणा न सुह. विसया वि हवंति बहुकिलेसेहिं । ता तन्चिमुहं चिन्तसु, सुहंऽतरं कि पि हे हियय! ॥१८३४॥ जह आवायं विसयाणं, पेच्छसे जइ तहा विवागं पि । ता चित्त ! एत्तिय तुमं, न कयाइ विडंबणं लहसि ॥१८३५।। विसतुल्लविसयवंछाए, कीस हे हियय ! वहसि संतावं । ता कि पिचिन्तसु तुमं, होइ जओ निव्वुई परमा ॥१८३६।। तह विसयासाछिड्डेण, नाणजणिया गुणा गलिस्संति । ता चयसु तं तुमं मूढ-हियय ! तेसि थिरत्तकए ॥१८३७।। विसयासावाओलि-जणियरओगुंडियं कह न हियय ! । सहजायकरणवग्गस्स, लजसे भमिरमणिबद्धं ॥१८३८॥ कामसरजजरे रे !, तुमंमि मणकुंभ ! कम्ममलहरणं । भवसंतावखयकर, न ठाइ सव्वन्नुवयणजलं ॥१८३९॥ अह तं पिठियं कहमवि, कि नो पसमइ कसायदाहोते। एसो किव न मिजइ, जो तुह अविवेयमलगंठी ॥१८४०॥ अणवस्यगरुयदुक्खोह-मन्दरुद्दाममंथमहियस्स । तहवि तुह हिययसायर !, विवेयरयणं न उच्छलियं ॥१८४१॥ अविवेयपंककलुसस्स, चित्त ! नो ताव तुह मई कुसला । जायइ न जाब विहिओ, सुविवेयजलामिसेयविही ॥१८४२॥ हे हियय ! सुंदरा वि हु, सदा रूवाणि रसविसेसा य । गंधा फासा य वरा, ताव च्चिय तरलयंति तुमं ॥१८४३।। जाव न सम्मं अवगा-हिओ तए तत्तबोहरयणिल्लो । सुहसलिलपूरपुन्नो, सुयनाणअगाहमयरहरो ॥१८४४॥ सद्दा १निरु सुइसुहया, रुवाणि य चखुहरणचोराणि । रसणासुहया य रसा, गंधा घाणिन्दियाऽऽणंदा ॥१८४५।। फासा फरिसणसुहया, संगे दापि सुहमऽह वियोगे । देन्ति दुहं तहणतं, चित्त! अलं तुज्झ ता तेहिं ॥१८४६॥ १ निश्चितम् ।
॥१४५॥