________________
संवेगरंगसाला
कूलवालकस्य प्रव्रज्यात्यागः स्तूपभ्रंशेन नगरीभङ्गः चेटकमृत्युश्च ।
॥१०४॥
तुज्झ थेवविरहे विनिच्छियं, निस्सरेइ मह नाह! जीवियं । ता उवेहि सममेव वच्चिमो, दूरदेसगयतित्थं वदिमो ॥१३०५॥
एत्तिएण वि समत्थपावयं, तुज्झ मज्झ चिय वञ्चिही खयं । पंचरूवविसए य भुजिमो, जाव नाह! इह किंपि जीविमो
॥१३०६॥ इय सवियारं मंजुल-गिराहिं, तीए पंयपिओ संतो। सो संखुद्धो परिचत्त-धीरिमो मुयइ पव्वज ॥१३०७॥ अञ्चन्तहरिसियमणा, तो तेण समं समागया रन्नो । पासे असोगचंदस्स, पायवडिया य विनवइ ॥१३०८॥ सो एस देव ! मुणिकूल-वालगो मज्झ पाणनाहो त्ति । जं कायव्वं इमिणा, तं संपइ देह आएसं ॥१३०९।। रना भणियं भद्दय !, तह कुण जह भजए इमा नयरी । पडिवअइ सो वयणं, तिदंडिरूवं च काऊण ॥१३१०॥ पविसइ पुरीए मझे, मुणिसुव्वयनाहथूहमऽह दटुं । चिन्तेइ नेव भजइ, धुवमेयपभावओ नयरी ॥१३११।। ता तह करेमि अवणेन्ति, जह इमं नयरिवासिणो मणुया। इइ चिन्तिऊण भणियं, हो लोगा! इमं थूमं ॥१३१२॥ जइ अवणेह लहु चिय, ता परचक्कं सदेसमणुऽसरइ । इहरा नयरीरोहो, न फिट्टिही जावजीवं पि ॥१३१३।। संकेइओ य राया, अवसरियव्वं तए वि थूमम्मि । अवणिजंते दूरं, घेत्तुं णियसव्वसेन ति ॥१३१४।। अह लोगेणं भणियं, भयवं ! को एत्थ पच्चओ अस्थि । तेण पयंपियं धूभे, थेवमेत्तम्मि अवणीए ॥१३१५॥ जइ परच्चकं वच्चइ, ता एसो पच्चओ ति इइ वुत्ते । लोगेणं आरद्ध', अवणे थूभसिहरऽग्गं ॥१३१६॥ अवणिज ते तम्मि, वच्चतं पेच्छिऊण रिउसेन्न । संजायपच्चएणं, अवणीयं सवमावि शुभ
॥१३१७॥
॥१०४॥