________________
नयचक्रसार मूळ
बालावबोधसहित
॥१२०॥
नवा परिणामें परिणमे छे. तिहां पूर्वपर्यायने विनाशे अने उत्तरोत्तर नवा नवा पर्यायने प्रगटवे एवी जे द्रव्यनी परिणति तेनुं मूलकारण ते भव्यस्वभाव कहिये. तिहां तत्त्वार्थटीका मध्ये कह्यो छे. इहां द्रव्यानुयोगने विषे भाव धर्मने विषे एटले गुण पर्यायने विषे द्रव्य ते भव्य के० भवन थयो एटले नवो नीपजवो ते भवन, इति के० एम वस्तुना गुणपर्याय जे छे ते भवन के० नवो थवारूप समवस्थान मात्र छे एटले नवा नवा थावारूप छे. तिहां दृष्टांत कहे छे, जे पुरुष उत्थित के० ऊठ्यो आसीन के० फरी तेहिज वेठो, बेसवु ते पद्मासन कहिये, अथवा उकडवं ते आसनसहित
सूq जेम इत्यादिक पर्याय ते पुरुष थाय छे तेम तेहज वृत्त्यंतर के० पूर्व पर्यायनो विनाश अने उत्तर पर्यायनो उपजवो ताते वृत्त्यंतर कहिये, वृत्त्यंतर व्यक्तिरूपपणे उपदेशे छे ते भवनधर्मनी प्रवृत्ति कहे छे, जायते के० नवो उपजे अस्ति
के. छतिपणे रहे. विपरिणमते के. बीजापणे परिणमे वली सामर्थ्य धर्मे वधे अने अपक्षीयते के० घटे विनश्यति के० 8 विनाश पामे पिंड के० समुदायपणो तेथी अतिरिक्त के. बीजी वृत्ति जे गुणनी प्रवृत्त्यंतरनी अवस्थाने प्रकाश थवे करीने ताजे भवणपणो थाय एटले ठेरी जे भवनवृत्ति ते सव्यापार छे पण निर्व्यापार नथी. ा अस्ति ए वचने निर्व्यापार आत्मशक्ति छे ते कहिये छैयें. ते पण भवनवृत्तिथी उदासीन छे एटले भवनवृत्तिने ग्रहण करती नथी. अस्ति शब्दने निपातपणो छ, विपरिणमते ए वचने तिरोभूत के० अणप्रगटी जे वस्तु तेमां तद्रूपपणे अनुच्छिन्न के० विच्छेद गई. तथा वृत्तिकस्य के० ते रीतें वर्तति आत्मशक्ति तेनो रूपांतरें थवो ते भवन कहिये. तिहां दृष्टांत जेम क्षीर ते दूध दधिभावें परिणमे, विकारांतरे थवो ते रीतें रहे ए भवनधर्म कहिये. जे ज्ञानादिपर्यायमां अनं
॥१२०॥
