________________
धर्मविधि ॥। ११६ ।।
वोढा, जाचत्ता अथ सा किं नो? || २९६ || तो नागिला वि चितइ एसो भवदेव एव गहियवओ । जइ वा पुच्छामि भई, कथा || २९७ ॥ तो तीए संवृत्तो, अज्जवरट्ठउडरेवईपुतो । भवदेवो सि तुमं चिय, कहेसु मह किमिह संपत्तो ॥ ३९८ ॥ तत्तो भणियं मुणिणा, भद्दे ! उवलक्खिओ तए साहू । भवदेवोहं सो चैव, नागिलाजीवियाहिवई ॥ २९९ ॥ तझ्या तं तह मुत्तुं गएण नियबन्धवोवरोहेण । इच्छाविरहे वि मए, भद्दे ! दुक्करवयं गहिये || ३०० || अहुणा अंकुसर हिओ, अन्नम्म । कहमत्थि नागिला सा, इय पत्तो तं निरिक्खेउ ।। ३०१ ॥ अह सा चितइ हियए, पल्लट्टिय व गुगं चिरादि । एस न मं उत्रलक्खइ, ता जाणावेमि अप्पाणं ॥ ३०२ ॥ तो तीर उल्लवियं, सलिंद सा नागिला अहं एसा । नवपरिणीया तह अ-मंडिया जा तए चत्ता ॥ ३०३ ॥ मह इत्तियकालेणं, गलियप्पायम्मि जुनवणे इव्हि । किं अज्जवि लायण, पुण्णासय ! इय विमंसेसु ॥ ३०४|| तूण रयणतिगं, सग्गपवग्गप्पयाणदुल्ललियं । मा मं विगडियनिर्भ, मुणिद ! सुमिणे विचिंविज्जा ॥ ३०५ ॥ गिण्हाविओ सि दिक्खं, हिएसिणा भाउणा तुमं जं च । तमलई मा मन्नसु, रत्तो मइ पावखाणीए ॥ ३०६ ॥ ता अजवि निव्वत्तसु वच्चसु गुरुचरणकमलमूलम्मि । आलोय गुरुपासे, पावमई रागसंजणियं ॥ ३०७ ॥ जा एवं भवदेवं, संबोहइ नागिला ससंवेयं । ता बंभणीइ पुत्तो, संपत्तो भुत्तखीरन्ना ॥ ३०८ ॥ पभण माय ! मए जं, भुत्तं खीरन्नममयसममज्ज । तमिह वमिस्सामि अहं, घरसु अहो भायणं किंपि ॥ ३०९ ॥ आमन्त्रिओ हमन्नस्थ, ता तर्हि दक्खिगं लहिस्सामि । अवमियखीरन्नो पुण, संपइ भुतं न सकोमि ॥ ३९० ॥ ग़िव्हेऊगं दक्खिण- मिहागओ पायसं पुणोवि अहं । भुंजिस्से का लज्जा, जं नियउच्चिट्ट असणंमि ॥ ३११ ॥ अह बम्भणी
प्रकरणम्
॥ ११६ ॥
