________________
अंबे ! दि एयं दुन्हं पि हु अंतरमिमेसि ॥ १२१ ॥ तो अका तुन्हिका, थक्का कोवानलेण पजलंती । पिक्खड़ छिद्दाई इओ, 'अणुदि यह मलदेवस्स ॥ १२२ ॥ अनमि दिने अक्का, एगंते भणड अयलसत्याह मज्झ सुया तह भज्जा. नेहो पुण मूलदेवम् ॥ १२३ ॥ ता तममेयं अवमाणिऊण, अन्नस्थ कत्थवि गमेसु । तुह चैव देवदत्ता, अणुरत्ता होइ जेणेसा ॥ १२४॥ अह अथलो पहए. जपेई देवदत्तमज्ज पिए ! । गामतरंमि गंता, दिणन येणागमिस्सामि ॥ १२५ ॥ कवडेण तमिय भणि, अ च मुणाविडं गओ अयलो । वेसावि मूलदेव आहविलं रमड माणदा ॥ १२६ ॥ तं वृत्तत अयलो, अकार कहाविओ निस्रणिऊणं । आगंतूणं वेढड. नियपाsकेहि तत्रणं ॥ १२७ ॥ लीलाइ छरियहत्थो, अंतो भवणस्स पविस्मर स तु । मज्झम्मि मूलदेवं, अविज्जमाणं व जाणतो ॥ १२८ ॥ अयलं सहसा मनं व भवणमज्झागय वियाणित्ता । अंड देवदत्ता, भयभीया मूलदेवमिमं ॥ १२९ ॥ पिययम ! तुम्भे पलंकहिओ इत्थ चेन चिद्रेह । जाव विसज्जेमि इम, तेणावि तहत्ति तं विहियं ॥ १३० ॥ आगंतूण अयलो, पलंक आसिऊण त भणड़ । देवि ! वयमज्ज गामं, असऊणखलणाउ नो पता ॥ १३१ ॥ अका संकेयाओ, पलकतलट्रिय तमवगम्य । सो जंपड अज्ज पिए !, इय दुस्सुमिणो मए दि ॥ १३२ ॥ जाणामि निसाअते, पलके चैव संठिओ इत्थ । अब्भंगिऊण न्हाओ. घुवं इमो तात्र दुस्स्रुमिणो ॥ १३३॥ तो तप्पडियायकर, इत्थेव ठियं न्हवेसु मं अज्ज । तं सोऊणं अका. कारs लहू न्हाणसामरिंग ॥ १३४ ॥ पुव्यकयामिव सव्वं पि. आणि तं च ढोयए जाब तो भणइ देवदत्ता, पिय ! उवविस न्हाणपीढंमि ॥ ३५ ॥ सत्या हो भइ पिए !, विणिस्स तुज्झ तुलियाइय । इतो वि दुगुणमुलं, अनयरं कारइरसामि । १३६ ।। अकाइ भणियमेवं, हवेउ तो तत्थ म्हावए
**
