________________
स नि.-२०७
श्रीमोध-त्यु ओ.नि. : संकोए संडासं उव्वत्तंते य कायपडिलेहा । નિર્યુક્તિ
दव्वाईउवओगं णिस्सासनिरंभणालोयं ॥२०७॥ || 900
यदा तु पुनः सङ्कोचयति पादौ तदा 'संडासंति संदंसं-ऊरुसन्धि प्रमृज्य सङ्कोचयति 'उव्वत्तंते यति उद्धर्तयश्चासौ स. साधुः कार्य प्रमार्जयति, एवमस्य स्वपतो विधिरुक्तः । यदा पुनः कायिकार्थमुत्तिष्ठति स, तदा किं करोतीत्याहM'दव्वाईउवओगं' द्रव्यतः क्षेत्रतः कालतो भावतश्चोपयोगं ददाति, तत्र द्रव्यतः कोऽहं प्रव्रजितो गृहस्थो वा ? क्षेत्रतः स्म किमपरितलेऽन्यत्र वा?, कालत: किमियं रात्रिदिवसो वा ?, भावत: कायिकादिना पीडितोऽहं न वेति, एवमुपयोगे
दत्तेऽपि यदा निद्रयाऽभिभूयते तदा 'णिस्सासनिरंभण'त्ति 'नि:श्वासं निरुणद्धि' नासिकां दृढं गृह्णाति नि:श्वासनिरोधार्थ, गततोऽपगतायां निद्रायां 'आलोयं 'ति आलोकं पश्यति, द्वारम् । ( ચન્દ્ર. ઓઘનિર્યુક્તિ-૨૦૭: ગાથાર્થ : પગના સંકોચમાં સંડાસાઓને પુંજે, પડખું બદલે ત્યારે શરીરની પ્રતિલેખના ४३. (२रात्र 68 त्या३) द्रव्याहिनी ७५योग भू. नि:श्वासने रोहे, प्रशने ओ.
ટીકાર્થ : જયારે એ સાધુ લાંબા રહેલા પગને સંકોચે ત્યારે ઉરુના=સાંધાના ભાગને એટલે કે ઘૂંટણની પાછળના ભાગને આ પ્રમાર્જન કરીને પછી સંકોચે. (જો એમને એમ સંકોચે તો જો કદાચ ત્યાં મચ્છરાદિ રહેલ હોય તો એ ભાગમાં દબાઈ જવાથી
०...
-
FRR
वी10॥
