________________
भाषान्तरम्
पर्युषणा ष्टाह्निका व्याख्यान
॥१७॥
पणुं पामg (उपशांत थर्बु) तथा क्षम. क्षमा राखी क्रोधादिकनो त्याग करवो, बीजाए करेला अपराधने तेमज उपद्रवोने मनमां नहि लावतां शांति राखी परना अपराधने माफ करवो, तथा पोते परना करेला अपराधी पण सामा माणसोनी पासे खमाववा. ए प्रमाणे कल्पसूत्रवृत्तिनां वचनो छे. ते कारण माटे आ पर्युषण पर्वने विषे सर्व जीवोए परस्पर खामणा करवा. जेम चंडप्रद्योतन राजा प्रत्ये चरम राजर्षि श्रीमद् उदायन राजाए सत्य क्षामणां करेलां हतां ते प्रकारे सर्व जीवोए अरसपरस सत्य क्षामणां करवा. हवे जो ते बन्ने मध्ये एक जण क्षमे (शांति राखे). तो तेने ज आराधना थाय अने ते ज आराधक कहेवाय अने जे क्षमा न राखे ते विराधक कहेवाय; ते माटे सब जीवोए आत्माने विषे शांतिउपशमभाव पामी शांतरसमां लयलोनपणुं प्राप्त करवू.
तवृत्तमेवम्चंपा नामनी नगरीने विषे स्त्रीने विषे अत्यंत लोलुपी, (लालसावाळो ) कुमारनंदी नामनो स्वर्णकार ( सोनार ) रहेतो हतो. ते जे जे रूपवती कन्याने देखतो ते ते कन्याओगें पाणिग्रहण पांचसो-पांचसो सोनामहोर आपी-आपीने करतो हतो. एवी रीते पांचसो स्त्रीओनुं पाणिग्रहण करी एक स्थंभनो महेल बनावी इर्षालु एवो ते स्त्रीओनी साथे वसतो हतो. अन्यदा प्रस्तावे पंचशैलद्वीपने विषे हासा ने ग्रहासा नामनी व्यंतरी देवांगनाश्री वसती हती. तेओनो पति विद्युन्माली देव च्यवी गयाथी कोई अमारो स्वामी देवपणे उत्पन्न थाय तो सारं, एवो विचार करी ज्ञानवडे कुमारनंदी स्वर्णकारने स्त्री-लोलुपी जाणीने बन्ने देवांगनाए शीघ्रताथी त्यां आवी पोतार्नु रूप देखाडी तेने अत्यंत मोहित कर्यो; ने बने देवांगनानी प्रार्थना करवा लाग्यो. त्यारे व्यंतरीओए
॥ १७ ॥
