________________
श्रुतनो० ॥ ११ ॥ आगम त्र आराधना, नाण दंसण ते जाणो णके ॥ चारित्र कहीए ते दया, वे वे मीली शिवपुरनो गणके ॥ श्रुतनो० ॥ १२॥ अनव्य जीव पाले दया, वार अनंत खरी व्यवहारके ॥ श्रज्ञा विणु ते जव जमे, कदी न पहोचे पेले पारके ॥ श्रुतनो० ॥ १३ ॥ देसविरती अविरति तणी, उत्कृष्टी जुवो गति एकके ॥ देवलोक हुवे वारमें, आप दयाने एह विवे कके ॥ श्रुतनो० ॥ १४ ॥ आण पखे ( विना ) पाले दया, उत्कृष्टो नवमे मैरेयके ॥ सर्वविरतिने पहुचे सदा, थाण ते सिद्धि पे खीण एकके ॥ श्रुतनो० ॥ १५ ॥ एक पुकारे मुख दया, नाम मात्र नवि जाणे आपके | सूत्र मर्म जे नहुल, कह्यो तासु केम होय प्रमाणके ॥ श्रुतनो० ॥ १६ ॥ मुग्ध न जाये बापमा, प्राये धन खरच्यो न सुहायके ॥ ( रासें बंध्या जेम वलधीया ) रासी बद्ध जीम बलधीया, प्रतिमा ढांगे नास्तिक याय के ॥ श्रुतनो ॥ १७ ॥ आगम बोली बे दया, खाण सहित तसु जाणो मर्मके ॥ मन वचन तने पालज्यो, जेम तमे पामो सुधो धर्मके ॥ श्रुतनो० ॥ १८ ॥ ते कांई परने चिंतवे, जे आपले मन न सुहायके ॥ मूल मर्म ए धर्मनो,