________________
इसिगिरज ॥ २६॥ पंडिए ॥ ८॥ खइणं पमाणं वत्तं च, दज्जा अच्चाति योधमा । सम्पचक्कदाणं तु, अक्षयं अमतं वतn En. पुन्नं तित्थमुवा । ऋषिभाषि
गम्म, पेच्चा भोज्जाहि जं फल । सद्धम्मवारिदाणेणं, खिप्पं सुज्झति माणसं ॥१०॥ सम्भाववक्कविवसं, सावजारंभकारकं । | दुमित्तं तं विजाणेज्ज़ा, उभयो लोयविणासणं ॥ ११॥ सम्मत्तणीरगंभीर; सावज्जाभवज्जकं । तं मित्तं मुहु सेवेज्जा, उभतोलोकसुहावह ॥ १२॥ संसन्गितो पस्यंति, दोसा वा जइ वा गुणा। वाततो मारुतस्सेव, ते ते गंधा सुहावहा ॥ १३॥ संपुण्णवाहिणीओवि, आवन्ना लवणोदधिं । पप्पा खिप्पं तु सव्वावि, पावंति लवणतणं ॥ १४॥ समस्सिता गिरि मेरु, णाणावण्णापि पक्खियो। सब्बे हेमप्पभा होंति, तस्स सेलस्स सो गुणो ॥ १५ ॥ कल्लाणमित्तसंसग्गि', संजयो मिहिलाहियो। फीतं महितलं भोच्चा,
तमूलाकं दिवं गतो ॥१६॥ अरुणेण महासालपुत्तेण अरहता इसिणा बुइतं--सम्मत्तं च अहिंसं च, सम्म णच्चा जितिंदिए । कल्लाणIN मित्तसंसग्गिं, सदा कुविज्ज पंडिते ॥१७॥ एवं सिद्धे० ॥३३॥ अरुणिज्जनाममज्झयणं तेत्तीसइमं ३३॥
सिद्धि । पंचहि ठाणेहिं पंडित बालेणं परीसहोवसग्गे उदीरिजमाणे सम्म सहेजा तितिवखेजा अधियासेज्जा-बाले खलु पंडितं परोक्खं फरसं वदति णो पच्चक्खं, मुक्खसभावा हि वाला ण किंचि बालेहितो ण विज्जति, तं पंडिते सम्म सहेजा खमेज्जा०, थाले खलु पंडितं पच्चक्खमेव फरुसं वदेज्जा तं पंडिए बहु मन्निज्जा, दिट्टे मे एस बाले पच्चवखं फरुसं वदति, णो दंडे | | वा लद्विणा वा (लेहुणा वा ) मुट्ठिणा वा बाले कवालेण वा अभिहात तज्जेति तालेहि [परितालेति ] परितावेति उद्दवेति मुक्खसभावा हु वाला ण किंचि बालेहितो ण विज्जति, तं पंडिते सम्म सहेज्जा खमेज्जा, बाले य पंडितं दोण वा पर्व चेव णवर अण्णतरेणं सत्यजातेषां अण्णयरं सरीरजायं अच्छिंद वा विच्छिंदइ वा, मुवखसभाबा हि बाला तं पंडिए सम्मं सहइ.
॥ २६ ॥
సులు అనేక రకాల అన్న ప్రస్తుత న క త అన క ల న క న న అద రంగు పులులకు ఆ అన్న న