________________
सा | परीक्षा दी जोगी भणी । छे आगे सम्मास रसाल ॥ साहस ॥ २५ ॥ ॥ ॥ दोहा ॥ जे जे विरतंत वीतियो । ते सह दियो संभलाय ॥ साहस देखी मदनको जोगी अतिहर्षाय ॥ १ ॥ अर्धरात में एकलो । महाभयंकर ठाम ॥ किंचित जातो न डर्यो । कियो कियो मुज काम ॥ २ ॥ भुज विद्या साधण भणी | सूर पुरुष की क्षप ॥ बहुदिनधी थी म्हांरे । ते आवी मिल्यो टप ॥ ३ ॥ एछे पुण्यवंत प्राणियो । सूरो बहू हुशियार || हुंशियार इण सहाये साधन करूं । फळसी विद्या सार ॥ ४ ॥ इम चिंती कहे मदन स्यूं । सुणो वच्छ गुप्त बात || विद्या म्हारे साधवी । जो सहायक तुम थात ॥ ५ ॥ ॥ * ॥ ढाल ॥ २ जी ॥ श्री जिन अजित नमु जयकारी ॥ यह ॥ मदनसेण महा | पुण्यवंत प्राणी । सुणियो जोगी बचनजी ॥ कर नोडीनें इण पर बोले । हर्षिक करीने | वदनजी ॥ म ॥ १ ॥ सुखधी विद्या साधोश्वामी । करस्यूं शक्ती सारु सेवजी || महारा | जोगे हुकम फरमावो । ते करस्यूं तत्क्षेवजी ॥ म ॥ २ ॥ हर्षाई जोगी तब बोले । का | ली चतुरदशी रातजी ॥ मशाणे जाइ विद्या साधवी । जेहथी चिंतित थातजी ॥ म ॥ ३ ॥ हम बातां करतां दिन उग्यो । विद्या साधन सराजाम जी । कहे जोगी चालो गाम मांह ले आवां सहू आमजी ॥ म ॥ ४ ॥ जोगी मदन दोह जोगी रूपे । शोभित वेस सजायजी ॥ नयर जयंती माहे पधार्या । मध्य बजारे आयजी ॥ म ॥ ५ ॥ तेतले सामे बंदी
