________________
निधन ॥ २॥ जो मुजने दर्शावसो । धूर्त विजय नो उपाय ॥ तो हूं कही मंत्रीशने । सिद्ध करास्यूं भाय ॥ ३ ॥ कह्यां विना नहीं चालसी ॥ जोगी जीतण बात ॥ उपकार | होसी अतिघणो । तीन मनुष्य सुख पात ॥ ४ ॥ इम आग्रह थी पूछतां। ते कहे सुण धर ध्यान ॥ कहीजी जरूर मदनने । ते करसी पुण्यवान ॥५॥ ढाल ६ठी ॥ नहीं संदेह लगार निरोपम ॥ यह ॥ सुणो मदन धरी हृदय सदन ए । कीजे सुखको उपायो॥ हिम्मतसे कार्य सिद्ध होवे । शुकवर मुजने बतायो । सुणो ॥ १ ॥ इण हिज | वने शिव शंकर नामे । जोगी था गुणवंता ॥ ध्यान ज्ञान शील संतोष वैराग्य । करीने | अधिक सोहंता ।। सु ॥२॥ तिणनो ए रुद्रशंकर नामे । चेलो छ अभिमानी ॥ बालपण गुरु प्रीती घरीने । सिखाइ विद्या छानी ॥ सु॥३॥ हुवो प्रवीन यो योवनवंतो।
अनीती करवा लाग्यो । कांण मर्दान न माने गुरुकी । अशुभोदय तस जाग्यो ॥सु ॥४॥ 18 गुरु शिक्षा बहु देवे तेहने । ते नहीं माने लगारो ॥ अविनय घणो करवा लाग्यो ।
तब दियो मठथी कहाडो ॥ सु॥५॥ गुरुजी मन रमावा काजे । पाल्यो मुज धर प्रेम ।। कृपा करीने ज्ञान पढायो । नर भाषा आदी तेम ॥ सु॥ ६ ॥ एकदा गुरु चिंतामें बैठा। विसरी ज्ञानने ध्यान ॥ नरमाइ में पूछयो श्वामी । स्यूं विचार मन म्यान ॥ सु॥७॥ | कहें गुरुजी रुद्रो बिगडी । करी विद्याकी रुवारी ॥ अतीतको इण धर्म लजायो !
SHERPHANSKRIT
