________________
श्रीदशवैकालिक चूर्णौ १रतिवाक्य चूला
॥३५१॥
णोकम्मदव्य अरती - अणिट्टा सद्दादयो दव्वा णोकम्मदव्यअरई भण्ड, जाहे अरती वेदणिज्जं कम्मं उदिष्णं ताहे भावअरई भवइ । इदाणिं व भण्ण, तं च जहा वक्कसुद्धीए भणियं तहा इहंपि भावियन्वं वतिदारं गतं । सा य अस्ती जाहे परीसद्वाण उदएण उदिज्जति ताहे सा निच्छयओ सुहविवागत्तिकाऊण सरीरपीडाकरावि सम्मं अहियासेयव्वा । एत्थं दितो, 'जहा नाम | आउरस्सिह०' || ३६६ || गाथा, आउरो - गिलाणो, सो य वणेण केणइ आगंतुगेण सरीरसमुत्थेण वा आउरीकओ होज्जा, जहा णाम आउरस्स तस्स इह लोगो 'सीवणछेज्जेसु क (की) रमाणेसु जंतणा अपत्थच्छा आमदोसपरिहारो विरई हियकारी भवइ' तत्थ जंतणा पसिद्धा, 'अपत्थकुच्छा' णाम अपत्थपरिहारो भण्णइ, 'आमं' अजिष्णं भण्णइ, आमदोसमवि परिहरति, 'विरती' णाम विलोभीमादियाणि अलभणाणि आहारेंतस्स भवति, एयाणि पच्छा सुहाणित्तिकाऊण विरती भन्नति, हियकारीणि य से पच्छा भवति, एवं - ' अद्वहिकम्मरोगा० ' ॥ ३६७ ॥ ग था, अट्ठविषेण कम्मरोगेण आउरस्स जीवस्स तस्स कम्मरस तिमिच्छाए आरद्धाए अणेगअदव्यवमणेण भूमीसेज्जाकट्ठेसेज्जादी उक्तं अव्वावाहमुहकारणं ईहमाणस्स जा धम्मे रती अधम्मे य अरती साहियकारिया भवइ । किंच - 'सज्झाय० ॥ ३६८ ॥ गाथा, सज्झाओ वायणापुच्छणादी पंचविधो, तंमि सज्झाए सत्तरसार्वधे य संजमे तवे य बारसविधे वैयावच्चे दसप्पगारे, झाणजोगे दुविधे, तं०-धम्मे सुक्के य, जो एतेसु सज्झायादिसु रमति हिंसाईमि य असंजमे न रमती सो पावति सिद्धिं । आह-णणु तवरगहणेण सज्झायवेयावच्चज्झाणा गहिया चैत्र १, आयरियो 'आह-- जमतेसिंपि गहणं तं पाहण्णताउवपदरिणत्थं कयं सत्यंमि बारसविहंमिाव तवे एते पहाणतरा, तत्थवि सज्झाओ पहाण तरो, भणियं च ' बारसविमिवि तवे सम्भितरबाहिरे जिणक्खाए । णत्रि अस्थि गवि य होही सज्झायसमं तवो कम्मं ॥ १ ॥
आतुर इष्टान्तः
हिताहितकारिचेष्टाः
॥३५१॥