________________
(+
उपासक
दशांग सानुवाद
॥७८॥
वयासी-हं भो कामदेवा! समणोवासया ! तहेव भणइ जाव न भञ्जसि, तो ते अज्ज अहं सोण्डाए गिण्हामि,
Col२ कामदे गिण्हित्ता पोसहसालाओ नीणेमि, नीणित्ता उड्ढे वेहासं उब्विहामि, उविहित्ता तिक्खेहिं दन्तमुसलेहिं पडि- वाध्ययन च्छामि पडिच्छित्ता अहे धरणितलंसि तिक्खुत्तो पाएसु लोलेमि , जहा णं तुम अदृदुहवसट्टे अकाले चेव जीवियाओ ववरोविज्जसितए णं से कामदेवे समणोवासए तेणं देवेणं हत्थिरूवेणं एवं वुत्ते समाणे अभीए
॥७८॥ जाव विहरइ । तए णं से देवे हत्थिरूवे कामदेवं समणोवासयं अभीयं जाव विहरमाणं पासइ, पासित्ता दोचंपि तचंपि कामदेवं समणोवासयं एवं वयासी-'हं भो कामदेवा ! तहेव जाव' सोऽवि विहरइ । तए णं से देवे रेने यावत् भांगीश नहि तो आजे तने सुंढथी ग्रहण करीश, ग्रहण करीने पोषधशालाथी बहार लइ जइश. लइने उपर आकाशमां फेंकीश. फेंकीने तीक्ष्ण दांतरूपी मुशल वडे ग्रहण करीश. ग्रहण करीने नीचे पृथिवीना तळे त्रण वार पग वडे रोळीश. जे रीते तुं आर्तध्याननी दुर्घट-अत्यन्त वश-पराधीनताथी पीडित थयेलो अकाळे जीवितथी मुक्त थइश. ते हस्तिरूप देवे ए प्रमाणे कडं एटले कामदेव श्रमणोपासक निर्भय थइने रहे छे. त्यार बाद ते हस्तीरूप देव कामदेव श्रमणोपासकने निर्भय रहेलो जुए छे, जोइने बीजी वार अने त्रीजी वार पण कामदेव श्रमणोपासकने ए प्रमाणे कयु-हे कामदेव ! इत्यादि तेमज कहे. यावत् ते पण तेमज (निर्भय) रहे छे. | त्यार पछी ते हस्तीरूप देव कामदेव श्रमणोपासकने निर्भय रहेलो जुए छे. जोइने गुस्से थयेलो ते कामदेव श्रमणोपासकने सुंढ वडे वीश नख जेना छे एवं, आलीन-उचित प्रमाण युक्त पुच्छ जेवू छे पद्, उन्मत्त, मेघनी जेम गर्जना करतुं, मन अने पवनने जिती शके पवो वेग जेनो छे एवं दीव्य हाथीनुं रूप विकुर्वे छे. बाकी बधु स्पष्ट छे.
&&&&&&&&&&&&&&&