________________
उपासकदशांग सानुवाद
२ कामदेवाध्ययन
॥७४॥
७४॥
तए णं से कामदेवे समणोवासए तेणं देवेणं पिसायरवेणं एवं वुत्ते समाणे अभीए अतत्थे अणुब्बिग्गे अवखुभिए अचलिए असम्भन्ते तुसिणीए धम्मज्झाणोवगए विहरह।
त्याबाद ते कामदेव श्रमणोपासक ते पिशाच रूप देवे ए प्रमाणे कडं एटले अभीत-भयभीत थया सिवाय, अत्रस्त-त्रास पाम्या वगर, उद्वेगरहित, अक्षुभित-क्षोभरहित, अचलित, असंभ्रान्त-निश्चल तूष्णीक-उत्तर आप्या वगर धर्मध्यानने प्राप्त थयेलो विहरे छे. करनारा, ए प्रमाणे बधा पदोनो अर्थ जाणवो, परन्तु शुभप्रकृतिरूप पुण्य, स्वर्ग-पुण्यनु फल, मोक्ष-धर्मर्नु फल, कांक्षा-अधिक इच्छा, पिपासा-अधिक कांक्षा, ए प्रमाणे ए पदो वडे उत्तरोत्तर इच्छानी अधिकता बतावेली छे. एवा हे कामदेव ! 'नो खलु' तने शील वगेरेने चलायमान करवू कल्पतुं नथी, योग्य नथी-ए वस्तुस्थिति छे. केवळ जोतुं आज शीलादिने चलायमान नहि कर तो हुँ तारा | खण्डाखण्डि-टुकडे टुकडा करीश-ए वाक्यनो अर्थ छे. तेमां शील-अणुव्रत, व्रत-दिशावत वगेरे, विरमण-रागादिनी विरति, प्रत्याख्यान-नमुक्कारसही वगेरे, पोषधोपवास आहारादिना मेद वडे 'चार प्रकारनो छे. ते शोलादिने 'चालित्तप' भङ्ग करवाथी चलायमान करवाने, 'क्षोभयितुं' पर्नु पालन करवामां क्षोभ करवाने, 'खण्डयितुम्' देशथी खंडन करवाने, भऋतुम्' सर्वथा भांगवाने, 'उज्झितुं' सर्व देशविरतिनो त्याग करवाथी.छोडवाने 'परित्यक्तुम्' सम्यक्त्वनो पण त्याग करवाथी सर्वथा त्याग करवाने योग्य नथी.
'अट्टदुहट्टवसट्टे' आर्तध्याननी दुहट्ट-दुर्घट-जेनो ताग न आवो शके पवी अथवा रोकी न शकाय एवी वश-पराधीनता, ते बडे ऋत-पीडित, अथवा आर्तदुःखार्त-आर्तध्यान बड़े दुःखार्त-दुःखथी पीडित तथा वश-विषयोनी पराधीनता बडे ऋत-व्याप्त, ते पछी कर्म | धारय समास करबो. 'अभीते' इत्यादि एकार्थक शब्दो छे अने अभयनो प्रकर्ष बतायया माटे छे.
१ देश अने सर्वथा आहारना त्याग करवा बडे आहारपोषध, शरीरसत्कार-आभूषण वगेरेना त्याग बडे शरीरसत्कारपोषध, अह्मचर्य-मैथुनना त्याग बढे अब्रह्मचर्यपोषध अने अव्यापार-सदोष प्रवृत्तिना त्याग बडे अव्यापार पोषध,