________________
उपासक
दशांग सानुवाद
महाशतक अध्ययन
॥१६७॥
१६७॥
ज्झाणोवगए विहरइ । तए णं सा रेवई गाहावदणी महासययं समणोवासयं दोचंपि तचंपि एवं वयासी- जो! चेव भणइ, सोवि तहेब जाव अणाढाइजमाणे अपरियाणमाणे विहरइ । तए णं सा रेवई गाहावाणी महासयएणं समणोवासएणं अणाढाइजमाणी अपरियाणिजमाणी जामेव दिसि पाउन्भूया तामेव दिसिं पडिगया ।
६. तए णं से महासयए समणोवासए पढमं उवासगपडिम उवसंपज्जित्ता णं. विहरइ । पढमं अहासुत्तं करी धर्मध्यानने प्राप्त थयेलो विहरे छे. त्यार बाद ते रेवती गृहपत्नीए महाशतक श्रमणोपासकने बीजीवार अने त्रीजीवार आ प्रमाणे कह्यु-हे महाशतक श्रमणोपासक! इत्यादि तेमज कहे छे, ते (महाशतक श्रमणोपासक) पग तेमज यावत् आदर नहि करतो, नहि जाणतो विहरे छे. ते पछी ज्यारे महाशतक श्रमणोपासके आदर न कर्यो अने सारी रीते जाणी नहि त्यारे ते रेवती जे दिशा तरफथी आवी हती ते दिशा तरफ चाली गइ.
६. त्यार बाद महाशतक श्रमणोपासक प्रथम उपासक प्रतिमाने स्वीकारीने विहरे छे. प्रथम प्रतिमाने सूत्रमा कह्या प्रमाणे जो मनहर प्रियंगुलताना जेवा वर्णवाळी स्त्रीओ नथी, तो हे सैद्धान्तिक ! मोक्ष ए बन्धन छे, ते (खरेखर ) मोक्ष नथी.
तथा--"सत्यं वच्मि हितं वच्मि सारं वच्मि पुनः पुनः । अस्मिन्नसारे संसारे सारं सारङ्गलोचनाः" ॥ हुँ साचुं कहुं छु, हितकारक कहुं छु अने वारंवार सारभूत कहुंछ के आ असार संसारमा साररूप हरणना जेवा लोचनवाळी (स्त्री) छे. तथा-सोळ बरसनी खी अने पचीश वरसनो पुरुष, आ बन्नेनी निरन्तर प्रीति ए स्वर्ग कहेवाय छे.
