________________
उपासकदशांग सानुवाद
॥१५७॥
वासयस पुव्वरत्तावरत्तकाले एगे देवे अन्तियं पाउभवित्था। तए णं से देवे एगं महं नीलुप्पल जाव असिं७ सद्दालपुत्र गहाय सद्दालपुत्तं समणोवासयं एयं वयासी-जहा चुलणीपियस्स तहेव देवो उवसग्गं करेइ, नवरं एक्केक्के | अध्ययन पुत्ते नव मंससोल्लए करेइ, जाव कणीयसं घाएइ, घाइत्ता जाव आयश्चइ । तए णं से सद्दालपुत्ते समणोवासए अभीए जाव विहरइ । तए णं से देवे सद्दालपुत्तं समणोवासयं अभीयं जाव पासित्ता चउत्थंपि सद्दालपुत्तं सम
॥१५७॥ णोवासयं एवं वयासी-'हं भो सद्दालपुत्ता! समणोवासया! अपत्थियपत्थया जाव न भञ्जसि तओ ते जा इमा अग्गिमित्ता भारिया धम्मसहाइया धम्मबिइजिया धम्माणुरागरत्ता समसुहदुक्खसहाइया तं ते साओ ताने कह्यु हतुं तेम कहेवू, अने तेमज देव उपसर्ग करे छे, परन्तु एक एक पुत्रना ना मांसना खंड करे छे, यावत् सौथी नाना पुत्रनो घात करे छे. घात करी तेना लोही अने मांस वडे तेना शरीरने छोटे छे. त्यार पछी ते सद्दालपुत्र श्रमणोपासक भय रहित थई यावत् विहरे छे. त्यार बाद ते देवे सद्दालपुत्र श्रमणोपासकने निर्भय यावत् जोइने चोथी वार पण सद्दालपुत्र श्रमणोपासकने आ प्रमाणे कडं-अप्रार्थित-मरणनी प्रार्थना करनार हे सद्दालपुत्र श्रमणोपासक ! जो तुं शीलब्रतादिक भांगीश नहि तो जे आ धर्ममां सहाय करनारी, धर्ममां द्वितीय, धर्मना अनुराग वडे रंगायेली अने समानपणे सुख दुःखमा सहाय करनारी तारी अग्निमित्रा भार्या छे तेने तारा पोताना घरथी लइ जइश, लइने तारी पासे तेनो घात करीश. घात करीने नव मांस सोल्ल-मांसना खंड करीश. करीने आदाण-आंधणथी भरेला कडायामां उकाळीश, उकाळीने तारा शरीरने मांस अने लोही वडे छांटीश, जे रीते आर्तध्याननी अत्यन्त पराधीनताथी पीडित थयेलो तुं जीवितथी मुक्त थइश.