________________
सद्दालपुत्र अध्ययन
उपासकदशांग सानुवाद ॥१३४॥
| ॥१३४॥
पायच्छित्ते सुद्धप्पावेसाई जाव अप्पमहग्याभरणालंकियसरीरे मणुस्सवग्गुरापरिगए साओ गिहाओ पडिणिक्खमइ । पडिनिक्खमित्ता पोलासपुरंनयरं मझमझेणं निग्गच्छइ । निग्गच्छित्ता जेणेव सहस्सम्बवणे उजाणे जेणेव समणे भगवं महावीरे तेणेव उवागच्छइ । उवागच्छित्ता तिक्खुत्तो आयाहिणं पयाहिणं करेइ, करेत्ता वन्दइ नमसइ, वंदित्ता नमंसित्ता जाव पज्जुवासइ ॥
५. तए णं समणे भगवं महावीरे सद्दालपुत्तस्स आजीविओवासगस्स तीसे य महइ० जाव धम्मकहा समत्ता। 'सद्दालपुत्ता' इ समणे भगवं महावीरे सद्दालपुत्तं आजीविओवासयं एवं वयासी-'से नूण सद्दालपुत्ता! | कल्लं तुमं पुवावरण्हकालसमयंसि जेणेव असोगवणिया जाव विहरसि । तए णं तुम्भं एगे देवे अन्तियं पाउ| कौतुक, मंगल अने प्रायश्चित्त करी शुद्ध अने प्रवेश योग्य वस्त्रो पहेरी अल्प अने महामूल्यवाळा घरेणा घडे शरीरने अलंका करी मनुष्यरूपी वागुरा (जाळ) वडे वींटायेलो ते पोताना घरथी बहार नीकळे छे. नीकळीने पोलासपुर नगरना मध्य भागमां थइने जाय छे. जइने ज्यां सहस्राम्रवन नामे उद्यान छे अने ज्यां श्रमण भगवान महावीर छे त्यां आवे छे, आवीने त्रण वार प्रदक्षिणा करे छे, प्रदक्षिणा करीने वंदन नमस्कार करे छे. वंदन नमस्कार करीने पर्युपासना करे छे.
५. त्यार बाद श्रमण भगवान महावीरे आजीविकोपासक सद्दालपुत्रने अने अत्यन्त मोटी परिषदने धर्मकथा कही, यावत् धर्म कथा समाप्त थई. 'हे सद्दालपुत्र' ! एम संबोधी श्रमण भगवान् महावीरे आजीविकोपासक सद्दालपुत्रने आ प्रमाणे कड्यु-'सद्दालपुत्र ! गइ काले तुं मध्याह्नकाळे ज्यां अशोकवनिका छे त्यां यावत् रह्यो हतो, त्यारे तारी पासे एक देव आव्यो. ते पछी ते
