________________
उपासकदशांग सानुवाद
सद्दालपुत्र अध्ययन
|
॥१३३॥
॥१३३॥
थिए ४ समुप्पन्ने-'एवं खलु ममं धम्मायरिए धम्मोवएसए गोसाले मङ्खलिपुत्ते, से ण महामाहणे उप्पन्नणाण- दसणधरे,जाव तच्चकम्मसम्पयासम्पउत्ते, सेणं कल्लं इहं हव्वमागच्छिस्सइ ।तए णं तं अहं वन्दिस्सामि, जाव पज्जुवासिस्सामि, पाडिहारिएणं जाव उवनिमन्तिस्सामि ।
४. तए णं कल्लं जाव जलन्ते समणे भगवं महावीरे जावसमोसरिए । परिसा निग्गया जाव पज्जुवासइ । तए णं से सद्दालपुत्ते आजीविओवासए इमीसे कहाए लढे समाणे 'एवं खलु समणे भगवं महावीरे जाव विहरइ, तं गच्छामि णं समणं भगवं महावीरं, वन्दामि जाव पज्जुवासामि' एवं सम्पेहेइ,संपेहित्ता बहाए जाव खरेखर मारा धर्माचार्य अने धर्मोपदेशक गोशाल मंखलिपुत्र छे ते महामाहण, उत्पन्न थयेला ज्ञान-दर्शनने धारण करनारा, यावत् सत्य कर्मनी संपत्तिथी युक्त छे. अने ते काले अहीं शीघ्र आवशे, तेथी हुं तेमने वंदन करीश, यावत् तेमनी पर्युपासना करीश. अने प्रातिहारिक पीठ-आसन वगेरे बडे निमन्त्रण करीश.
४. ते पछी काले यावत् सूर्योदय थतां श्रमण भगवान् महावीर समोसर्या. परिषद् वांदवाने नीकळी, यावत् तेमनी पर्युपासना करी. त्यार वाद आजीविकोपासक सद्दालपुत्र आ वातथी विदित थई 'ए प्रमाणे खरेखर श्रमग भगवान् महावीर यावत् विहरे छे, माटे श्रमण भगवंत महावीरनी पासे जउं, तेमने वांदुं अने तेमनी पर्युपासना करूं' एम विचार करे छे. विचार करी स्नान करी
४. 'कलं' अहीं यावत् शब्दना ग्रहणथी 'पाउप्पभायाए रयणीए (प्रादुष्प्रभातायां रजन्यां-प्रातःकालनो आविर्भाव थयो के जेमां एवी रात्रि थां) त्यांथी मांडी 'जलन्ते सूरिए' (ज्वलति सूर्य-तेज बडे सूर्य देदोप्यमान थतां) त्यां सुधो प्रभातर्नु वर्णन जाणवू अने तेनी ज्ञातासूत्रना उपोद्घातनी जेम व्याख्या करवी.