________________
४ सुरादेवध्ययन
॥११३॥
उपासक- अज्झथिए ४-अहोणं इमे पुरिसे अणारिए जाव समायरइ, जेणं ममं जेडं पुत्तं जाव कणीयसं जाव आयञ्चइ,
दशांग जेवि य इमे सोलस रोगायङ्का तेऽवि य इच्छइ मम सरीरगंसि पक्खिवित्तए, तं सेयं खलु मम एवं पुरिसं सानुवाद
गिण्हित्तए त्तिकट्ठ उद्घाइए । सेवि य आगासे उप्पइए, तेण य खम्भे आसाइए, महया महया सद्देणं ॥११३॥ | कोलाहले कए।
४. तए णं सा धन्ना भारिया कोलाहलं सोचा निसम्म जेणेव सुरादेवे समणोवासए तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता एवं वयासी-किण्णं देवाणुप्पिया! तुब्भेहिं महया महया सद्देणं कोलाहले कए ? तए णं से सुरादेवे समणोवासए धन्नं भारियं एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पिए ! केवि पुरिसे तहेव कहेइ जहा चुलणीपिया। धन्नावि पडिभणइ-जाव कणीयसं, नो खलु देवाणुप्पिया! तुभं केवि पुरिसे सरीरंसि जमगसमगं सोलस संकल्प थयो-अहो ! आ पुरुष अनार्य छे अने यावत् अनार्य पाप कर्म करे छे. जे मारा ज्येष्ठ पुत्रने यावत् कनिष्ठ पुत्रने मारी आगळ घात करीने यावत् मांस अने रुधिर वडे मारा शरीरने छोटे छे. अने जे आ सोळ रोगो छे तेने पण मारा शरीरमां एक साथे मुकवाने इच्छे छे. तेथी मारे ते पुरुषने पकडवो श्रेयरूप छे.' एम विचार करीने ते दोडयो. ते देव पण आकाशमा उडयो. तेणे घरनो स्तंभ-थांभलो पकडयो अने अत्यन्त मोटा शब्द वडे कोलाहल कर्यो.
४. त्यार पछी ते धन्या भार्या कोलाहल सांभळीने अवधारीने ज्यां सुरादेव श्रमणोपासक छे त्यां आवे छे. आवीने तेणे आ| KI प्रमाणे कड्यु-हे देवानुप्रिय ! तमे अत्यन्त मोटा शब्द वडे केम कोलाहल कर्यो ? त्यार बाद ते सुरादेव श्रमणोपासके धन्या भार्याने
BCCEXXXXXXX
