________________
श्रीदे० चैत्यः श्रीधर्मः संघा - नारविधौ
1183211
• पतितोऽपि । जइ मारिजइ एसो तो किं मम जीविएणावि || ४२ || एनमथ रक्षयित्वा क्षणमेकं सोऽगमन्नृपसमीपे । भालत्थलमिलियकरो एवं विन्नविउमाढतो ||४३|| देव ! कृतभुवनशांतेः श्रीशांतेरपि पुरो वधार्थमसौ । निजइ चोरो अचंतमणुचिय वट्टई एवं ||४४ || तत् कुरु मम प्रसादं मुंच विभो ! तं वराकमतिदीनम् । गिण्छेवि दविणजायं अहवा मह जीवियच्वंपि ।। ४५ ।। तदनु भ्रूक्षेपवशात् नरपतिना प्रेरितोऽवदन्मंत्री । सो एस देव! पावो जो तुह अंतेउरस्संतो ||४६ || स्वैरमदृश्यांजनगुरुबलतो व्यचरत्तवाज्ञयाऽयासौ । जोगंधरसिद्वेणं पडिजोगबलेण विनाओ ||४७ || उपनिन्ये वः संप्रति देवेनादिष्टमंजनविधिं चेत् । साहेइ तओ निव्विसय करणाओ तं विसज्जेह ||४८|| नो चेद्विडंब्य बहुधा भ्रमयित्वाऽसौ पुरे भुवं घात्यः। पहु ! एसो हु हणिअइ आएसो पुण माणं भे ॥ ४९ ॥ राजाऽऽह विजय ! स पुमान् पापीयान् सर्व्वथा वधस्याहः । बहुतरविरोहकारित्ति केवलं गरुयकरुणाए ॥ ५० ॥ अंजनकथनपणेनोन्मुक्तो यावन्न मन्यते तदपि । ता हंतुं चिय उचिओ ता अजवि भणसि तं वादं ॥ ५१ ॥ तं मुंचत इति नाभ्यो मोक्षोपायोऽस्ति निश्रयो ह्येपः । अम्हारिसाणवि गिरो चलंति जड़ ता गयं सव्वं ॥ ५२|| विजयेन जल्पितं चेदिदं तदा देहि तंत्रि रात्रं मे । जेणुवलद्धतदिच्छो जहोचियं विनवेमि पहुं ॥ ५३ ॥ प्रतिपन्नमिदं राज्ञा नीतो विजयेन सोऽथ निजसदने । व्हायविलेवणवरवत्थभोयणाईहिं उवयरिओ ॥ ५४ ॥ श्रेष्ठी द्वितीयदिवसे तेन युतः शांतिनाथभत्रन मगात् । विहिणा पूएवि जिणं एवं थोडं समाढत्तो ॥ ५५॥ तथाहि - "सुरराजसमाजनतांहियुगं, युगपजनजातविबोधकरम् । करणद्विपकुंभकठोरहरिं, हरिणांकितमर्जुनतुल्यरुचिम् ॥ ५६ ॥ रुचिरागममर्जनशशुसमं समभानविलोकितजंतुगणम् । गणनायकमुख्य मुनींद्रनवं, नतवांछितपूरणकल्पनगम् ||| ५७ ॥ नगराजविनिम्मितजन्ममहं महनीयचरित्रपत्रित्रतनुम् । तनुकीकृतवैरिनरेशमदं, मदमत्तगजेन्द्रसदृग्गमनम् ॥ ५८ ॥
विजयकु
मारकथा
॥४३१॥