________________
श्रीदे०
नागदचरामकथा
चैत्यश्री
धर्म०संघाचारविधौ ॥४२३॥
सिट्ठिस्स नंदणा जाया । जयविजयचि पसिद्धा अनुबं निविडपडिबंधा ।। ४७ ।। समसुहसुहिया समदुक्खदुक्खिया ते कयावि उजाणे । दळुनमंति तुहा केवलिणमणतनामाणं ॥४८॥ तेणवि तेसि कहिओ दुहावि धंमो हिओ पर्वघेणं । जाओ जओखणेणं दिक्खागहणिकपरिणामो ॥४९॥ विजयस्स उ पुन्वभवाइयारदुकम्मदृसियमणमि । नहु लग्गइ मुणिवयणं कुंकुमरागुब्ब मलिणंमि ॥५०॥ जह जह केवलिवयणं पविसइ विजयस्स सवणकुहरंमि । तह तह अणप्पसंकप्पसंकुलं अहह होइ मणं ॥५१|| अहणुनविओ पिउणा अनंतवरनाणिणो समीबंमि । दिक्खं गहिऊण जओ जाओ मुक्खाण आभागी ।। ५२ ।। विजओ पुण जिणधम्म अमुणंतो कयदुरंतआरंभो । मरिउं पत्तो कुगई पुरओ भमिही भवकडिल्ले ॥ ५३ ।। रामस्येत्थं शतदलदलंपोज्ज्वलं धर्मरम्यं, वृत्तं श्रुत्वा प्रकृतिमलिनं नागदत्तस्य तद्वत् । भव्याः! लोकाः कुरुत रहितं वाहवल्ल्यादिदोपैः, कायोत्सर्ग स्फुटविघटितानंतदुष्कर्मजालम् | ॥५४॥ इति रामनागदत्तकथा । व्याख्यातं 'गूणवीसदोस'चि विंशतितमं द्वारं, संप्रति 'काउस्सग्गमाणति एकविंशं द्वारं व्याचिख्यासुर्गाथापूर्वार्धमाह
इरिउस्सग्गपमाणं पणवीसूसास अट्ठ सेसेसु। ईर्यापथिक्याः कायोत्सर्गस्य प्रमाणं करणकालावधिःपंचविंशतिरुच्छासाः,चैत्यादिविषयगमनागमनाघतिचारविशोधकत्वात् , तथा चागमः-"भचे पाणे सयणासणे य अरिहंतसमणसिजासु । उच्चारे पावसणे पणुवीस हुंति ऊसासा॥१॥" तथा भाप्ये 'पणवीसं ऊसासा इरियावहियाइ उस्सग्गेति। ते चतुर्विंशतिस्तवेन 'चंदेसु निम्मलयरा' इत्यंतेन पंचविंशतिपदैः पूर्यते, 'पायसमा उस्सासा' इति वचनात् , ततश्च नमस्कारेण पारयित्वा संपूर्णश्चतुर्विंशतिस्तवः पश्यते इति श्रद्धाः, एवं चास्य दैवसिकप्रतिक्रमण
AINIK
MANDISAPURNA MPARIRAMAIDPURIMALAIMUFORITAINMILAND
WINDA
॥४२३॥
