________________
अश्वावबोधः
A
P
श्रीदे० दचाऽसै पारितोषिकम् । समारुह्य हरि राजा, नंतुमर्हन्तमभ्यगात् ॥८॥ मुस्वाऽश्वं रूप्यवांतः, प्रविवेश विशां पतिः। मक्त्या | चैत्यश्री
समवसृत्यंतर्ववंदे विधिवजिनम् ॥९॥ क्रमेण च निषण्णासु, पर्षत्सु द्वादशस्वपि । दिदेश धर्म विश्वेशः, सुव्रतः सुव्रतो जिनः धर्म संघासा
॥१०॥ सुधाभां कर्णयोनीमाकाकर्ण्य भारतीम् । उत्कर्षः सोऽभवत् तूर्ग, हयो इश्रुिपूर्णदृक् ॥११॥ प्रभुं पुनः पुनः पश्यचारविधौ | l૨૮૮ાા |
जुत्पश्यः पशुरप्यसौ । तदन्ते जातया जातिस्मृत्या प्राग्जातिमस्मरत् ॥१२॥ हर्षप्रकर्षतस्ताक्ष्योऽनिमेषावस्तथोन्मुखः । हेपानिर्घोषमातन्वन् , ययौ मंक्षु जिनांतिकम् ॥१३॥ सोऽनमत्स्वामिनं भूमौ,न्यस्तमौलिमहर्मुहुः। स्ववाचोवाच दुःखार्तविश्वरक्षक ! रक्ष माम् ॥१४॥ जितशत्रुरथोवाच, नैतच्चित्रीयते विभो ! । यत् तिर्यचोऽपि बुध्यते, भारत्या श्रीमदर्हतः।।१५॥ हरेर्हर्षप्रकर्षोऽयं, |किंनु तद्हेतुरत्र कः। इत्यादिश मम स्वामिन् !,सर्ववेदी ततोऽवदत् ॥१६॥ राजन्! जन्मांतरे मित्रमेष वाजी ममाजनि । बोधायास्यागमो मेत्र, पूर्वजन्माधुना शृणु ॥१७॥ श्रेष्ठी सागरदचाख्यः, स्वमित्रं नैगमाग्रणीः । त्यागी महेश्वरी माहेश्वरश्चोवास तपुरे ॥१८॥ शिवस्यायतनं पूर्व, कारयामास सोऽन्यदा । उपसाधु गतः सार्धं, सख्याऽश्रौषीदिदं यथा ॥१९॥ जिनानां मंदिरं कुर्यात् , यो जितांवरवैरिणाम् । स प्रेत्य लभतेऽवश्य, बोधिरत्नं सुदुर्लभम् ॥२०॥ श्रुत्वेत्यकारयत् सोऽथ, सुंदरं जिनमंदिरम् । तत्र चाप्रतिमां जैनी, प्रतिमा प्रत्यतिष्ठपत् ॥२१॥ जिनधर्मस्य संसर्गाजिनधर्ममतिस्ततः। मिथ्यात्वमथनं सोऽथ, बोधिबीजमुपार्जयत् ॥२२॥ शिवगेहेऽन्यदा शैवैः, सर्पिपा लिंगपूरथे। कृतेऽसौ द्रष्टुमाइतस्तत्र गत्वा निपेदिवान् ।। २३ ॥ तदा च तत्र सर्पतीधृतगंधा घृतेलिकाः । शैवानां चरणन्यासात् , मृताः प्रेक्ष्य सहस्रशः॥ २४ ॥ युक्तमेतद्यतीनां कि, तानेवं सोऽप्रवीननु । भवतां पादपावेन, कीटिकाः कोटिशो मृताः ॥२५॥ कुदास्तमम्यधुस्तेऽपि, त्यस्ता धर्म क्रमागतः । खेंद्रियेभ्योऽपि जिहेषि, किं न
RIRANISARMIRMIRMINAR
॥२८८||