________________
विक्रमसेनकथा
श्रीदे ताबद्धणेण दुत्तं एगमणो सुणतु निवपुत्त! ॥२४॥ पुवुल्लूरियसत्थस्स मज्झओ इय ठिया इमे मुणिणो। एसिं गुरुणो में चैत्व श्री- संपइ किर केवलं नाणं ॥२५॥ तम्महिमकए एए देवा इत्थागया सदेवीया। तो विम्हयरसमरिओ पल्लिबई तत्थ लहु पत्तो॥२६॥ धम सपना दट्टुं मुणिंदचंदं वदनकिरणेहिं तममवहरन्तं । तह अमरोहं सोहंतकुंडलं परमसुंदेरं ॥ २७ ॥ तो नमिय केवलिमुणि निवतणओ चारविधौ
पुच्छए कह मुर्णिद! गम्मइ एरिसअमरेसु तहय नरतिरिक्खजोणीसु ॥२८॥"आह गुरू निवनंदण! जियरक्लासच्चवयणचंभेहिं । ॥२७॥
मंसाइवजणेण य गम्मद एयारिसमुरेसु ॥ २९ ॥ पयईई तणुकसाओ दाणरओ सीलसंजमविहूणो । मज्झिमगुणेहिं जुत्तो जीवो अन्जेइ नरजम्मं ॥३०॥ उम्मग्गदेसओ मग्गनासओ गूढहिययमाइलो । सढसीलो य ससल्लो तिरिआउं बंधए जीवो ॥३१॥ जीववहणेण पलभक्खणेण पारिद्धिपमुहवसणेहिं । परधणहरणाईहि य गम्मइ जीवेहिं नरएम् ॥३२॥" इय सुणिय गुरुगिरं गुरूऽणुतावपरिगयमणो भणइ कुमरो । गंतवं केवलपावकारिणा मे धुवं नरए ॥३३॥ नत्थिहु कोऽवि उवाओ जेणं एयाउ पावपडला
ओ। अप्पाणं सोधाविय पडेमि नहु नरयकूमि ॥ ३४ ॥ "गुरुराह मुण उवायं कुमार! तं देसु पावखवणकए । नियदुक्कडेमु मिच्छामि दुक्कडं अपुणकरणेण ॥३५।। जहा विसं कुट्ठगयं मंतमूलविसारया। विजा हणंति मंतेहिं, तो तं हवइ निविसं ॥१॥ एवं अट्टविहं कम्म, रागहोससमजियं । आलोयंतो य निंदतो, खिप्पं हणइ मुसावओ||२॥ आवस्सएण एएण सावओ जइवि बहुरओ होइ । आलोयंतो य निदंतो खिप्प हणइ सुमावओ॥३॥ तथाहि-पाणिवहालियचोरियमेहुणधणमुच्छरमणिभत्तेहिं । | कुमर ! विहियमि पावे तं मिच्छादुकडं देसु ॥ ३६॥ महमंसभक्रवणेणं सुराइपाणेण सत्तवसणेहिं । कुमर विहियंमि पावे तं मिच्छादुकडं देसु ॥३७॥ गुरुकोवमाणमायालोभेहिं रागदोसमोहेहिं । कुमर! विहियंमि पावे
WHADANEPARARIANILIPI
STRIANP HOME
॥२७४॥