________________
चैत्य०श्रीधर्म० संघा
चारविवो
॥२०९॥
एस उप्पयनिवाए। विहरियपक्खो पक्खिग्ध खयरो कुणा! जयनाह ! ||४|| अह भगह जिनवरिंदो अक्खरमिकं इमस्स पम्हुसियं । नहगामिणीइ विजाइ तेण गंतुं इमो न खमो ॥ ५ ॥ अभयकुमारो सोऊग भासिंय तं जिगस्स तो खिधं । गंतूण भणइ खयरं भो तुह विजाइ पम्हु ||६|| लहिऊण अवसरमहं कहेमि जड़ देसि मह इमं विज्जं । पडिव ने स्वयरेणं पथाणुसारिचलद्वीप ||७|| अभयकुमारो तं कहइ अवखरं तो इमस्स दाऊण विखं तुट्ठो खयरो उत्पइओ गयणमग्गंमि ||८|| इति खेचरस्य युधा हीनाश्वरविद्यया फलाभावम् | संपूर्णफलावायै तदहीनां चैत्यवंदनां कुरुत || ९ || इति विद्याधरकथा || अक्षराणि च पदसंपद्गतानि इत्यतोऽक्षरपदसंपदिति द्वास्त्रयं प्रस्तावायातं तत्र च प्रथमं वा पंचपरमेष्ठिनमस्कारमाश्रित्य तदाह
teaser नव पय नवकारे अट्ठ संपया तत्थ । सग संपय पयतुल्ला सतरक्खर अट्ठमी दुपया ॥ ३० ॥ अथ कोऽस्य व्याख्याने अवसरः चैत्यवंदना विधानस्याधिकृतत्वात् सत्यं, यदा जिन विद्याभावे स्थापना तदा चित्रादिषु साकारस्थापनया परमेष्ठिमंत्रेणाना कारस्थापनयाऽक्षादिषु जिनादयः स्थाप्यते, यदुक्तं वृहद् माध्ये - "जिणबिंबाभावे पुण ठवणागुरुसक्खिया वि कीरंति चिइवंदणच्चिय इमा तत्थवि परमिट्ठठवणा ।। १ । ति (१३) यद्वा श्रेयोभूतं चैतत् स्तुतिस्तोत्रादिप्रधानचैत्यवंदनाविधानं स्वर्गापवर्गाध्यनिबंधनं सम्यग्दर्शनादिहेतुत्वात्, तथा चागमः- “धयथुइमंगले भंते! जीवे किं जनय, यइघुइमंगले नागदंसणचरितं बोहिलाभ च जणयह, नाणदंसणचरित्तसंपन्ने णं जीवे अंत किरियं कम्पनिमाणोववचियं आराहणं आरा हेइ (श्रीउत्त०) "ति, अतो निर्विमेतद्विधानसिद्ध्यर्थं प्रथमं पंचमंगलमेव व्यावर्ण्यते, तथा चोकं महानिशीथे चतुर्थाध्ययने- "तस्स य सयलसुक्खदेउभूयस्स न इट्ठदेवया | नमुकार विरहिए केइ पारं गच्छेजा, इट्ठदेवयाणं च नमुकारो पंचमंगलमेव गोयमा !, नो णमनंदि, ता नियमओ पंचमंगलस्सेव
हीनाचरदोवे विद्याधर
॥२०९॥