________________
श्रीदे० चैत्य० श्रीधर्म० संघा चारविधौ
॥१३७॥
वाए पचखाए जावसीवाए जाव परिग्गहो, इयाणिपिय णं तेसिं चैव भगवंताणं अंतियं सव्वं पाणाश्वायं पञ्चक्खामि जावजीवाए सव्वं मुसावायं सन्वं अदिनादाणं सव्वं मेहुणं सव्वं परिग्गदं सव्वं कोहं माणं मायं लोहं पिअं दोसं कलहं अन्यक्खार्ण पेशुनं अरहर परपरिवायं मायामोसं मिच्छादंसणसलं पच्चक्खामि जावजीवाए, सन्वं असणं सव्वं पाणं सव्वं खाइमं सम्बं साइमं चउबिपि आहारं पञ्चक्खामि जावजीबाए, जंपिय इमं सरीरं इट्ठ १ पियं २ कंतं ३ मणुनं ४ मणामं५ नामघि ६ बेसासियं७ संमयं ८ बहुमयं ९ अणुमयं १० भंडकरंडगसमाणं रयणकरंडगभूयं उवहिन्न सुरक्खियं मा णं सीयं मा णं उण्डं मा णं खुहा मा णं पिवासा मा णं वाला मा णं चोरा मा णं दंसा मा णं मसगा मा णं वाइयपित्तियसिंमियसनित्राइया विविधा रोगायंकपरीसहोवसग्गा फुसंतुतिकट्टु, एयंपिणं चरमेहिं ऊसासनीसासेहिं वोसिरामित्तिकट्टु आलोइयपडिकंते कालगए । अह चिरगउत्ति गुरुण सुद्धिकए तस्स पेसिया समणा । तं कालगयं नाउं आगम्म कहंति ते गुरुणो ||३०|| पुव्वगए उवओगं दाउं मेलिय तओ समणसंघं । तं वृचंतं कहिउं कहंति गुरुणो गई तस्स ||३१|| अजो ! इमो महप्पा अममचो सत्तुमित्तसमचित्तो । परपरिवायविरत्तो अवगयततो महासत्तो ॥ ३२ ॥ जिणवयणे अणुरतो दइकरसिओत्ति मरिय धम्मरुई । उववन्नो सव्वट्टे महाविदेहे सिवं गमिही | ||३३|| अन्नोषि कोवि एवं मा पुणरवि काहिहित्ति मुणिवसहा !। तो गंतु नयरि मज्झे जंपंतु इमं जणसमक्खं ||३४|| हा हा हहा अकर्ज नागसिरीमाहणीइ इह विहियं । कडतुंबदाणओ जं विणासिओ एरिसो सो सुणी ||३५|| तए णं ते माहणा चंपाए नयरीए बहुजणस्स अंतिए एयमङ्कं सुच्चा निसम्म आसुरुता रुट्ठा कुविया चंडकिया मिसिमिसेमाणा जेणेव नागसिरिमाहणी तेणेव उवामच्छंति, उपायच्छिचा नागसिरिं माहणीं एवं बयासी- भो नागसिरि ! अपत्थियपत्थिए दुरंतपंतलक्खणे हीष्णपुनचाउदसीए
धर्मरुचि
कथा
॥१३७॥