________________
।।६९३ ।।
अप्पा ||३३७|| कविलो भणइ पुरीसं कस्सेरिसमाह सा महं तुह य । णणु सा अईवसिढिला होइत्ति भाइ तो. इयरो ॥३३८|| बहु दिणवसओ रविकरसुकं एयारिसं इमं जायं । तहवि असद्दहंतेण विम्हओ अप्पणा विहिओ ।।३३९।। अइगरुयविसायवसेा रडिउं लग्गो विमुक्कपोकारो। मम भो अणञ्ज ! निग्धिण ! निक्कारणवेरिओ दिव्व ! ||३४० ।। विट्टालिओ जमेवं तुमए हं धम्मकम्मकारीवि । किर सुद्धसोयजोग्गं साहिस्सं मुत्तिआयारं ||३४१॥ इय सयणधणे सुहिणो चइऊण इहागओऽहमसहाओ । तं पावकयं वसा विवरीयं पेच्छ संजायं ।। ३४२ ।। किं कुणउ पुरिसयारो नरस्स दइवे परंमुहे जाए | साहेमि कस्स एयं कस्स व गच्छामि सुद्धिकए ? || ३४३ || पच्छातावपरढो ओ से वाणिण भुजोवि । आयकए अवराहे मा रूससु भट्ट दइवस्स || ३४४ ।। विउसेहिं समाइन्नं सायं चइऊण कूडबुद्धीए । अइवाएण दुमो इव भग्गो सि फुडं तुमं मूढ ! ||३४५ ।। एसेोवि महामोहो जह किर नीरेण सुज्झए पावं । हायाण होइ धम्मो निबंधणं सग्गमोक्खाण || ३४६ || अंगस्सवि जेण मलो सुज्झइ बज्झो न अंतरंगवि । जीव विलग्गं सुहुमं कह तेण विसुज्झई पावं ? ||३४७ || देहगयं बज्झमलं सुज्झइ णीरेण खालिए देहे । जीवगयं पुण पावं सुज्झइ परिणामसुद्धीए ॥ ३४८ ॥ एवं पवत्तियं पुण पुराणपुरिसेहि असुइदेहस्स । दोसच्छायणहेउं किंचि विभूसानिमित्तं च ।। ३४९ ।। देवचणम्मि जम्हा अवस्सकायव्वमेयमुवइटुं । तेण पसिद्धी लोए धम्माय भवे सिणाणमिह ।।३५०।। मा होंतु अमज्जाया मणुया तिरियन्त्र अविरयाहारा । भायणपतम्मि सायविहाणं अओ दिट्ठ || ३५१ ।। तह होणजाइयाणं कीरइ खलु छुत्तिओत्ति परीहारो । तेसि पावायारं कुलयावि कुणंति णो जेण ।। ३५२ ।। एवं सोया
।।६९३।।