________________
॥६७१||
नागरम्मं परमुजाणं तयं नयरं ॥४॥ सुरघरझउब्भियंगुलि कहइ व तं तूरगहिरघोसेण । भणह जणा! जइ अन्नं नरलोए एरिसं नयरं? ॥५।। संखोब्व धवलवन्नो नियरवसुदेरजणियजणतोसो। सुद्धकुलजलहिजाओ अहेसि संखो निवो तत्थ ॥६॥ रज्जमवजविरहिओ सो पालई दूरमुजलपयावो अमयकरोव्व सहकरो करेहिं अइसिसिररूवेहिं ॥७॥ अन्नम्मि दिणे रन्नो अत्थाणगयस्स विणयसंपन्नो। गयसेट्ठिसुओ दत्तो पडिहारनिवेइओ पत्तो ॥८॥ मोत्तूण चलणमूले रायारिहपाहुडं कयपणामो। सप्पणयमासणगओ भणिओ सो नरवरिदेण ।।९।। कीस चिराओ दीससि गयनंदण! सुठ्ठ देहकुसलं ते । भणियं च तेण कुसलं संपइ देवाणणे दिट्टे ॥१०॥ कारणमेत्थ महापहु ! कुलधम्मो एस वणियलोयस्स । कीरइ धणज्जणं जं दिसिजत्ताएवि गंतूण ॥११।। अन्नं च ॥ दुपरिचयघरिणिघरो जो न नियच्छेइ महियलं मणुओ। सो कयदद्दरो इव सारासारं ण याणेइ ।।१२।। नजंति चित्तभासा तह य विचित्ताउ देसनीईओ। अच्चब्भुयाई बहुसो दीसंति महिं भमंतेहिं ।।१३।। ता देव ! देवसालं नयरं नयराइयं जयपयासं । अहमत्थत्थी सुत्थं वणिजकले | गओ आसि ॥१४॥ रन्ना भणियं साहसु जंताईतेण तत्थ व गएण । किं सच्चवियमउव्वं अच्छरियं विउसमणहरणं? ।।१५।। दत्तेण भणियमिह देवसालमइचोजसयसमाइन्नं । पुरमत्थि विसालं फलिहसालपरिवेढियं तत्थ ॥१६॥ अप्पडिमाइं सुरमंदिराई अकरो इव निवसइ सुहत्थी। कस्सवि य नत्थि माया गयबाहो तह जणो सव्वो ॥१७॥ णारीणंपि ण रक्खा इच्छिजई जत्थ वेसलोगेवि । नो मनिजइ बुद्धी केसाणं सव्वहा जत्थ ॥१८॥ अविय । मासाहारा धीवरचरिया तह देव ! जत्थ सकलत्ता। दीसंति पहाणमुणी कहिमो भे ! कित्तियं देव ! ॥१९॥ अन्नपि किंपि चोज
।।६७११॥