________________
उपदेशपद महाग्रंथ
।। ६५४ ।।
-विओए । तं सुयणु ! संगमासादिव्वोसहिसंपओगेण ॥४८॥ मइलिजंतु कुलाई होउ परत्थवि दुरंतदुखाई । परिनिव्ववेहि सुंदरि ! तवियं विरहग्गिणा अंगं ||४९ ।। णाऊण णिच्छां से भणियं गुणसुंदरीइ जइ एवं । जं सुंदर ! तुझ हियं मएवि तं चैव कायव्वं ॥ ५०॥ जइ मज्झ संपओगा होइ सुहं सुहय ! उत्तमं तुज्झ । पल्लीवि सग्गतुल्ला ता पडिहा सइ फुडं मज्झ ॥ ५१ ॥ किंतु मए पारद्धो साहेउं दुल्लहो महामंतो । पडिवन्नं च तयत्थं मासे बंभव्वयं चउरो ॥५२॥ समइच्छियं तयद्ध मासदुगं सेसयं पुणो अत्थि । सहियं च तुमे बहुयं ता विसहसु थेवमेयंपि ॥ ५६ ॥ तत्थ पुण एस कप्पो पुरिसा सव्वोवि भाइपिइकप्पो । दट्ठव्वो अवियष्पं भुञ्जो भोगंगमवियप्पं ॥ ५४ ॥ भणियं च तेण सुंदरि ! सिज्झइ किं नाम तेण मंतेण ? तीए भणियं विहवो पुत्तुप्पत्ती अवेहव्वं ॥ ५५ ॥ एतहियं एवं ममंति तुट्टेण मन्नियं तेण । इयरीवि ठिया तहियं दुहावि मोक्खं अहिलसंती ॥५६॥ तओ । सव्वायरेण सव्वं गिहकिचं कुणइ पश्ञ्चयनिमित्तं । सयणासण अट्ठाण माइणा दंसइ सिहं ॥५७॥ णाणावंजणपक्कन्नसुंदरं कुणइ सुंदरं पायं । घणगोरसाइपउरं परिवेसइ विष्प
इयं ॥ ५८ ॥ अयि ।। जोयइ तं सा वरभोयणेहि नय लोयणेहिं निद्ध हिं । सायइ सययं चिय माणसेण सच्छेण ण जले ।। ५९ ।। दंसिय कारिमनेहं तह तीए पत्तियाविओ एसो । जह मन्नइ एयाए वसामि हियाए अहं चेव ||६०|| परिसेसिओ य अप्पा आयंबिल ओमभोयणाईहिं । हाणुव्वट्टणपमुहं चत्तं तह देहपरिकम्मं ॥। ६१ ।। अण्णामम्मि सहसा रयणीए पच्छिमम्मि जामम्मि । अकंदिउं पवत्ता सा नियमे पुन्नपामि ॥ ६२ ॥ भणिया दिएण सुंदरि ! किं ते बाहर सरीरमज्झम्मि ? तीएवि सदुक्खं चिय भणियं अफुडक्खरं सूलं ।। ६३|| तं दट्ठूण विसन्नो वेयरुई कुणइ उव
श्रीगुणसुदरीचरि तम्
।। ६५४।।