________________
जिलाहो। मन्नइ अन्नं नो किंपि अस्थिए तो 'महं नयरं ॥२१४॥ एवं तुमंपि अंतेउराइं अन्नाण भूमिनाहाण। अनि
हालंतो मनसि मज्झतेउरसमं न परं ॥२१५।। जंबुद्दीवे भारहवासे नयरम्मि हत्थिणागम्मि । पंडस्स राहणो पंडवाण
पंचण्ह जा जाया ॥२१६॥ नामेण दोवईए पायंगुटुंपि नो इमं भवइ। तह तियसासुरखेयरनारीओ संदराओवि ॥५९९॥ ॥२१७।। जं दुलहं च दूरे त जं च जं जं परेसिमायत्तं । तम्मि जणो रायपरो पाएण न इयररूवम्मि काय
से तव्वयणायण्णणेण जलणोव्व पवलपवणेण । उच्छालिओ सुतिब्वो मयणो कयनिब्भरुम्माहो ॥२१९।। तो पवसंगयामरपणिहाणपरो स अट्टमं कुणइ । तप्पजते सयमेव भणइ स सुरो पउमनाहं ।।२२।। उचियं जं ते काउं तं भासह तो भणाइ सो एवं। जंबुद्दीवाओ भारहाओ हत्थिणपुराउ तहा ।।२२१।। पंचण्हं पंडवाणं घरणि दुवयस्स अंगसंभूयं । भवणंगणापहाणं इच्छामी दोवईदेवि ॥२२२॥ इहमाणीयं तो भणइ एस एयं कयाइ नो होइ । जं पंचपंडवे वजिऊण सा अन्नमभिलसई ॥२२३।। तुह पुण पियसंपायणहेउं तं इण्हिमेत्थ आणामो । सुत्तं जुहिडिरेणं सद्धि राओस अवहरइ ॥२२४॥ आणेइ पउमनाहस्स मंदिरे तं असोगवणियाए । ठावेइ साहिउं जहवुत्तं नियठाणमणुसरइ ॥२२५।। सा तक्खणं पबुद्धा जा नियइ पलायए ण तं भवणं । णो उववणं विलक्खा चितइ हीही किमयंति ॥२२६॥ देवेण दाणवेण व कस्सइ भूमीवइस्स गेहम्मि । अहमाणीया कहमन्नहा खणा एरिसं जायं ॥२२७।। पउमोवि निवो व्हाओ कयसिंगारो सहावरोहेण । जेणेव दोवई जाइ जाव ता तं निहालेइ ॥२२८॥ ओहयमणसंकप्पं भणिया सा तेण करसि र किमेवं ?। तं पुव्वसंगएणं सूरेण मम हेउमाणीया ॥२२९।। ता भद्दे ! रमसु ममं एसा सव्वा वि ते परिवारो।
॥
