________________
श्रीउपदेशपदे
॥२६६॥
पम्मुको चेडगनिवेण ||४८|| तं च तदंतरचमरेंदरइयफा लिहसिलापडिक्खलियं । अवलाइऊण सहसा विम्हइओ चेडयनरेंदो ।।४९।। खलिए अमोहसत्थे एत्तो णो मज्झ जुज्झिउ जुत्तं । इइ चितिउं पविट्ठो वेगेण पूरीए मज्झम्मि ||५० ।। किंतु गयं से निहणं असुरेंदसुरेंदनिम्मिएहि लहुं । रहमुसलसिलाकंटगरणेहिं चउरंगमवि न्नं ।। ५१ ।। नयरीरोहं काउं असागचंदो ठिओ चिरं कालं । उत्तुंगसालकलिया नवि भञ्जइ सा कहिपि पुरी ।। ५२ ।। एगम्मि य पत्थावे राया तं भंजिउं अपारंता । जा सो इंतो अच्छइ ता पढियं देवयाए इमं ।। ५३ ।। " समणे जइ कूलावालए मागहियं गणियं लम्मिस्सइ । लाया असोगचंदए वेसालि नगल लहिस्सइ ||५४ || " हरिसवियसंतवयणो पाउं अमयंव सवणपुडएहिं । वयणमिमं नरनाहा तं समणं पुच्छए लोगं ।। ५५ ।। अह कहमवि लोगाओ णइकूलठियं तयं वियाणित्ता । पणतरुणीपहाणं मागहियं वाहरावेइ ।। ५६ ।। भइ य भद्दे ! तं कूलवालगं समणमेत्थ आणेहि । एवं करेमि तीए पडिवन्नं विषयसाराए । ५७ ।। ता कवडसाविया सा होउं सत्थेण तं गया ठाणं । वंदित्ता तं समणं सविणयमेयं पपे ।। ५८ ।। गिहणा हे सग्गगए जिणिदभवणाई वंदमाणा हं । सोउं तुब्भे एत्थं समागया वंदणट्टाए || ५९ ॥ ता अजं चिय सुदिणं पसत्थतित्थं च जं तुमं दिट्ठो। एतो कुणसु पसायं भिक्खागहणेण मुणिपवर ! ।। ६० । तुम्हारिसे सुपत्ते निहित्तमपि दाणमचिरेण । सग्गापवग्गसुक्खाण कारणं जायए जेण । ६१ ।। इय भणिओ एसो कूलवालओ आगओ य भिक्खट्ठा | दिन्ना य मोयगा दुट्ठदव्वसंजोईया तीए ।। ६२ ।। तब्भोगानंतरमवि अईसारो से दढं समुप्पन्नो । तेण विबलोऽतरंतो काउं उव्वत्तणाईपि ।। ६३|| तीए भणियं भयवं ! उस्सग्गववायवेइणी अहयं । गुरुसामिबंधुतुल्लस्स
कूलवालगह०
२६६॥
