________________
श्रो उपदेशपदे
।।१७६ ।।
कालवेलाए ।।१००।। दिवसस्स भावणीओ चउत्थिगा वासए कए तिन्नि । तेा थूलभद्दपमुहा मेहावीणं सया पंच ।। १०१ ।। पत्ता तस्स समीवे पडिपुच्छाए य वायणं लिंति । एक्कसि दोहिं तिहिं वा न तरंतवधारिउं जाहे ।। १०२ ।। ताहे ते ऊसरिया एक मोत्तूण थूलभद्दमुणिं । थावावसेसए सइ झाणे अह पुच्छिओ गुरुणा ।। १०३ ।। न किम्मिि स भणइ न कोवि भगवं ! ममं किलामेत्ति । ता खमसु किंचि कालं तो दिवस वायए सव्वं ॥ १०४ ॥ पुच्छइ सूरिं भयवं ! कित्तियमित्तं मए इहाधीयं । अट्ठासीसुत्ताइं उवमा मेरूसरिसवेहिं ।। १०५।। एयक्कालाओ ऊणगे काले पढिहिसि सुहेण । सव्वंपि दिट्ठिवायं पढिया य कमेण दस पुव्वा ॥ १०६ ॥ । वत्थूहिं दाहिं ऊणा सथूलभद्दा गुरू विहरमाणा । पत्ता पाडलिपुत्तं ठिया य बाहिं तदुजाणे || १०७ || जक्खाइयाउ सत्तवि भइणीओ थूलभद्दसाहुस्स । गुरुणों जेट्टजस्स य समागया वंदननिमित्तं ॥ १०८ ॥ | वंदिय गुरुं कहिं सो जिटुज्जा पुच्छिओ गुरू भणइ । देउलियाइ इमाए गुणमाणो चिट्ठइ पहिट्ठो । १०९ ।। आयंतीओ दट्ठूण ताउ इड्ढीइ दंसणनिमित्तं । सीहागारो जाओ
तं ताओ नियच्छता ।। ११० । । तट्ठाउ गुरुसया से भांति सीहेण खइयगो भंते! । भाया, गुरुणा भणियाउ थूलभद्दो न सो सीहो ॥। १११ || पडियागया य वंदिय ठिया तओ पुच्छिया कुसलवत्तं । कहिां जह पव्व सिरिओ पव्वेाववासेणं ।। ११२ ।। काराविएण अम्हेहिं सो मओ अमरवासमणुपत्तो । सिरिवज्झाभीयाहिं तवेण जह देवया खित्ता ।।११३।। नीया महाविदेहं जह पुट्ठा तत्थ तित्थरायाणो । दा अज्झयणाऽऽणीया एगं भावणविमुत्तवरं ।।११४ ॥ एवं वंदित्ताणं गयाउ बीए दिणम्मि संपत्ते । नवसुत्तद्देसत्थं उवट्ठिओ सो, न उद्दिसई ।। ११५ ।। जा- सूरी,
गणिकारथिका ०
।। १७६ ।।
