________________
श्री प्रशमरति
प्रकरणम्
॥ २६ ॥
Jain Education In
**+CK+--
033
भ
त्मोत्कर्ष परापकर्ष सदा सर्वथा त्यजवो जोइए. परनो पराभव, परनी निंदा, तेमज आत्मोत्कर्ष करवाथ अनेक कोटी भवे छूटी न शके एवं नीचगोत्रकर्म भवे भवे बंधाय छे. कर्मोदयथी निर्माण थयेलुं मनुष्योनुं हीन, उत्तम अ मध्यमपणुं तेमज योनिविशेषना मेदथी व्हेंचाएलुं तिर्यंचोनुं तेवुं ज हीनोत्तम मध्यमपणुं संभवे छे. ६७-१०१
विवेचन - श्रा उपर वर्णवेला जात्यादिक मदनुं सेवन करवाथी आ लोक संबंधी के परलोक संबंधी कशी पण फायदो तो नथी. कदाच विशिष्ट जाति होय तोय शुं ? अने हीन जाति होय तोपण शुं ? मद करवाथी तो घेलद्यावाळानी पेरे अथवा भूत प्रवेशेलानी पेरे केवळ पोताना हृदयनी उन्मत्तता, यद्वातद्वा बोलवाप अने विपरीत काय चेष्टानुं करवापणुं एज परिणाम आवे छे. तेथी जन्म जरा मरणना विस्ताररूप संसारनी अनिवार्य वृद्धि थया करे छे. जाति प्रमुख आठ प्रकारना मदवडे उन्मत्त बनेलो जीव आ लोकमां ज शुचिपिशाचनी पेरे दुःखी थाय छे. तेनुं दृष्टांत या रीते छे:- कोइ एक शुचिपिशाच (जेने शौचनुं भूत भरायुं हतुं ते) लोक- बसतीवाळो देश तजी दइ, समुद्रमध्यवर्ती द्वीपमां जड़ने रह्यो . त्यां शेलडीना पुष्कळ वाढ होवाथी तेना रसनुं न पान करवाथी गुदाद्वारा गोळना कटका जेवुं कोइ अन्य पुरुषनी विष्टानुं परिणामांतर थयेलुं जोइ शुचिपिशाचे ते चाखी जोयुं तो तेने ते स्वादिष्ट लाग्यं अने ते खाइने सदा तृप्त रहेवा लाग्यो. त्यारपछी कोइ एक वणिक तेनुं वहाण भांगी गयाथी प्रथम आनी रह्यो हतो तेने तेथे जोयो तेथी उद्वेग पामेलो शुचिपिशाच ते स्थान पण त्याग करी बीजा द्वीपे गयो. त्यां पण वल्गुली ( बागोळ ) प्रमुख पंखीश्रोवडे दूषित थयेला फळनो आहार करवा लाग्यो. एम ज्यां ज्यां गयो त्यां त्यां ते दुःखी थयो. एवी रीते मद करनारना प्रगट माठा हाल यहीं पण
For Personal & Private Use Only
19
॥ २६ ॥
w.jainelibrary.org