________________
श्री० रा०
॥ ८ ॥
खमखम हसीने बोल्या के जाइ ! तुं तो घणो डाह्यो देखाय बे जे मायुं तो प्रथमथीज मुंडावी श्राव्यो बे, तो दवे पूढवानुं शुं कारण बे ? ए उखाणो तमे पण साचव्यो देखाय ते, कारण के तमा पुत्री परणावीने हवे मारो वंश पूठो हो ॥
१६ ॥
अथवा प्रवणमां रे, दोय परणी मुज नार रे ॥ चतुर० ॥ तेमी पूो तेहने दो लाल ॥ ते कदेशे सवि माहरो रे, मूलयकी अधिकार रे ॥ चतुर० ॥ इणी परे कीजे पारखं दो लाल ॥ १७ ॥ तेने तेडवा मोल्यो रे, राये निज परधान रे ॥ चतुर० ॥ ते जइने तिहां विनवे tara ॥ तव मया मन हरषीयां रे, पामी आदरमान रे ॥ चतुर० ॥ सदि कंते तेडावयां दो लाल ॥ १८ ॥ बेसी रयण सुखासने रे, आव्यां राय हजुर रे ॥ चतुर० ॥ भूपति मन हर्षित थयुं दो लाल || नय नाद नीहालतां रे, प्रगट्यो प्रेम अंकुर रे ॥ चतुर० ॥ साचे जूठ नसाडी युं दो लाल ॥ १९ ॥
अर्थ - अथवा जो ए रीते मारा हाथथी मारुं कुल लिखवा तमारी मरजी न होय तो हमणां जे वहाण श्राव्यां बे, तेमां मारी परऐली वे स्त्रीउ बे, तेमने तेडीने पूढो, ते मारो मूलथी मांगीने जे कां अधिकार बे ते सर्व कदेशे. ए रीते पारखं करीए ॥ १७ ॥ ते सांजली राजाए ते स्त्रीउने | तेरुवा माटे पोताना प्रधानने मोकल्यो. ते जश्ने तिहां ते स्त्रीउने गाममां पधारवानी विनंति करतो हवो. ते वारे ते स्त्रीर्ड पण श्रादरमान पामी, तेथी तेमनां मन हर्षायमान थयां, अने विचारखा लागी के निचे आपणने जर्तारे तेमावी बे ॥ १८ ॥ पठी ते वेहु जणी रत्ने जडाव | सुखासने बेसीने राजानी हजुर खावी. तेमने जोइ राजा पोताना मनमां घणोज हर्ष पाम्यो अने
Jain Educationa International.
For Personal and Private Use Only
खंग. ३
॥ ८५ ॥
www.jainelibrary.org
