________________
सिरिचंदरायचरिण
॥१२२॥
धम्माराहणं कायव्वं, तुम्ह असुहसमओ गओ, अवस्स च अहं पयासेण तुमए पइसंगमं कराविस्सामि, तुव जणगो वि अहुणा पसण्णमणो संजाओ, अओ तुं निच्चिता भवाहि त्ति आसासिआ रायकुमारी मंतिगेहम्मि जहासुहं चिट्ठी।
अह बीयवासरे पुव्वायलसिहरं आरूढे सूरे नियनिच्चनियमाणुसारेण नरवई सामंत-मंतिगणपरिकलिओ रायसहाए सिंघासणमारूढो, तया समयण्णू सुबुद्धी वयासी-नरीसर पुरा रायकुमारीए वरपेक्खणटुं जं सेइवचउकं सिंहलपुरीए पेसिअं होत्था, ते य वररूवं विलोइत्ता समागया संति, ताणं चेव वरसरूवं पुच्छियव्वं, ते जहदिटुं तुव साहिस्संति, हत्थत्थिअकंकणविलोयणटं आयंसगहणपयासो निष्फलो एव । सजुत्तिरं मंतिवयणं मुणिऊण नरिंदेण ते चउरो पहाणा आहविआ, सिरकयपणामा ते वि भूवई-पणमित्ता आसणेसु उवविट्ठा । नरिंदो वयासी-सइवा ! तुम्हे पुव्वं कुमारीए विवाहविहाणाय सिंहलपुरीए समागया, तत्थ भवंतेहिं वरो पेक्खिओ न वा, जहत्थि वएह, किंचि वि मा असच्चं साहेह, असच्चं महापावं, पज्जंते असच्चं पच्छण्णं न होहिइ । एवं नरवइणो सुवयणं सोच्चा परुप्परगहियसंकेआणं ताणं चउण्हं एगो वक्करयणकुसलो बवीअ सामि ! निग्गहाणुग्गहकरणसक्कस्स भवओ पुरओ निअं दोसं पयडेमि,तुम्हेच्चयऽण्णपोसिओ अहं कयग्यो न भवामि, तुमए समाइट्ठा अम्हे चउरो सिंहलपुरि गंतूणं तन्नयराहिवस्स अग्गो विवाहवत्तं काउं पयट्टिया, ताव हं निय-उत्तारयम्मि विम्हरिरं मईयमुद्दिगं समाणेउं गओ आसि । विवाहनिण्णओ उ मइ अणागए एव एएहि तीहिं विहिओ,
१. सचिवचतुष्कम् ।
॥१२२॥
Jan Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainetkorary.org