________________
रत्नाकरः
विचार- ॥१७॥
॥ १॥ पासत्थाईणं पुण, भणिओ उट्ठावणाविही सयो । दिसिबंधो तो नियमा, अह जइ सुस्सावगो कोई ॥२॥ संथार- गपव्वजं, पडिवजइ तस्स जिणगिहाईसु । पव्वजाविहि सन्चो, काययो नेव उद्दवणा ॥३॥ जइ पुण भत्तपरिन्नं, पडिवाइ सावगो ससम्मत्तो । नवकारपुव्वयं पढमाणुव्वयं समुच्चरइ ॥ ४ ॥ इति श्रीपाराधनापताकायाम् ॥ ४॥
तथा भक्तपरिज्ञायामपि
जइ सोवि सव्वविरई कयाणुराओ विसुद्धमणकाो । छिन्नसयणाणुरायो, विसयकसाया विरत्तो य ॥१॥ संथारगपव्यजं, पडिवञ्जइ सोवि नियमनिरवजं । सव्वविरइप्पहाणं, सामइयचरितमारुहइ ॥२॥ गाथा ३२ । ३३ ॥
अथ साधुभिः प्रायो लेपद्वस्तु न ग्राह्यमित्यक्षराणि लिख्यन्ते
चउलहुयं लहइ मुणी, लित्ते दहिमाइलित्तकरमत्ते । छड्डियमिह पुढवाईसु, अणंतरपरंपरंति दुहा ॥ ६१ ।। इह दधिक्षीरघृततैलतीमनादिद्रव्यस्य यस्य लेपः करभाजनादौ लगति तल्लेपकृत् लिप्तमुच्यते, तच्च कारणं विना न ग्राह्यम् । यदाह" चित्तव्यमलेवकडं, लेवकडे मा हु पच्छकम्माइ । न य रसगेहिपसंगो, न य भुत्ते बंभपीडा य । इह साधुना सदैवालेपकृद्वल्लचणककुन्माषशुष्कौदनादि गृहीतव्यम् ।मा भूवन् लेपकृति ग्राह्यमाणे पश्चात्कर्मादयो दोषाः-दध्यादिलिप्तहस्तादिक्षालनादिरूपाः । न च सदैवालेपद्वहणे रसगृद्धिप्रसङ्गो-रसाम्यवहारलाम्पट्यवृद्धिप्रसक्तिः । न च तादृशे भुक्ते ब्रह्मपीडा-ब्रह्मव्रतस्य बाधा । तादृशस्य नीरसाहारस्य दर्पोत्पादकत्वाभावात् । अत्राह-नोदकः-ननु यदि लेपकृद्रहणे पश्चात्कर्मप्रभृतयो दोषा भवन्ति ततस्तन्न गृह्यते तर्हि मा कदाचनापि साधु क्ताम् । एवं सर्वेषां दोषाणां मूलत एवोत्थानं निषिद्धं भवति । गुरुराह-
॥१७१।।
Jain Educaton Inter
For Private & Personel Use Only
Tww.jainelibrary.org
