________________
मंगलकलसकहाणयं
सिरिसंति- एवं वोत्तुं अइक्कंता तत्तो तेलोक्कसुंदरी । राया वि मलदिद्धंग कुचेलं तं नियच्छिउँ ॥२४६॥३५५॥ नाहचरिए * दयाए जंपए 'सीह ! किमेयाए पयंपिय ?'। सीहेणाऽवि हु विन्नत्तं 'देव ! अत्थि इमो कमो ॥२४७॥३५६॥
महाणरेंदगेहेसु जइ धूया मग्गए इमं । केणाऽवि गुरुकजेण वेस कुमरसतिय ॥२४८॥३५७॥ तो दिज्जए न संदेहो, पञ्चइयभडसंजुओ । वेसो देव ! कुमारस्स संतिओ सव्वसोहणो' ॥२४९॥३५८॥ राइणा भन्नई ता 'किं एईए भद्द ! दिजइ ?' । सीहेणाऽवि हु विन्नत्तं 'किमेव देव ! सीसंइ ॥२५०॥३५९॥ कुमारवेसजोग्ग तु वत्थालंकारमाइयं । सखग्गछुरियाजुत्तं दिजउ, मा वियप्पह' ॥२५१॥३६०॥ हक्कारिऊण तो रन्ना सव्यं तीए पणामियं । समाइटो य सो राया जहा 'बलसमन्निओ ॥२५२॥३६१॥ तुमं भवाहि पाइको एईए रक्खणखमो । जहा य मज्झ वंसस्स नो आगच्छइ दूसणं ॥२५३॥३६२॥ तहा कायव्यमेईए पासत्थेण सया तुमे । अन्न पि भणसु तं वच्छे ! जे कायव्वं मए तुह' ॥२५४॥३६३॥ तओ सा हटुसंतुट्टा जोडिउं भणई करे । 'उज्जेणिं ताय ! बच्चामि, जइ तुम अणुमन्नसि' ॥२५५॥३६४॥
लत्तं राइणा 'बच्छे ! कुण, जं तुज्झ रोयइ । किंतु सील पयत्तेण रक्खेजसु समाहिया' ॥२५६॥३६५॥ 'महाऽऽएसो' त्ति जंपित्ता सीहेण परिवारिया । रायपुत्तस्स वेसेणं काऊणं बलसमुदयं ॥२५७॥३६६॥
१. य पा० ।। २. सीसउ पा०॥