________________
सिरिसंतिनाहचरिए
मंगलकलसकहाणयं
एवं तु चिंतिउ चित्ते जणणी तीए पिया । जहा 'मे अंब ! ताएण एक्कसिं कुण दसणं' ॥२३४॥३४३॥ अवन्नाए न सा जाव संभालेइ राइणो । ताव तीए विसन्नाए दिट्ठो अन्नम्मि वासरे ॥२३५॥३४४॥
तेणतेण वोलेंतो सीहो णाम णराहियो । संतमुत्ती गुणावासो वढेंतो मज्झिमे वए ॥२३६॥३४५॥ ॐ जंपिओ तीए तो 'एसो विण्णत्तिं णिसुणेहि मे । तायभूओ जओ तं सि, अहं दुक्खोहपीडिया' ॥२३७॥३४६॥
दयावन्नेण तो तेण भणिया 'किं करेमऽहं ? । भणाहि किंचि जे वच्छे ! चित्तम्मि तुह संऽियं ॥२३८॥३४७॥ तओ तीए समालत्तं 'विन्नवेहि णराहिवं । जहा सा देव ! तुम्हाण धूया तेलोक्कसुंदरी ॥२३९॥३४८॥ एकं वक्कं भणेऊण ओसरेहि दुयं दुयं' । सीहो वि जंपई 'वच्छे ! चिट्ठाही तं सुणिव्वुया ॥२४०॥३४९॥ अहमेयं विण्णविस्सामि महाराय, ण संसओ' । एवं वोत्तूण संपत्तो रायपासम्मि सो तओ ॥२४१॥३५०॥ विण्णवइ 'देव ! सा तुम्हं धूया तेलोक्कसुंदरी । आगच्छंतं मम दटुं वक्कमेयं पयंपई ॥२४२॥३५१॥
ओसरिस्सामि विण्णत्तिं एवं काउं यं यं । ता पसायं करेऊणं अम्हाणं देव ! सुव्बउ ॥२४३॥३५२॥ दीणाए तीए तं वक्कं' तओ राया पयंपइ । सरिऊणं कन्नयं चित्ते महादुक्खसमुत्थओ ॥२४४॥३५३॥ 'आणेहि जेण निसुणेमि तीए विन्नत्तिय अंह' । आणीयाए य विण्णत्तं 'कुमरवेस पयच्छ मे ॥२४५॥३५४॥ १. तीए पयपिया का० ।। २. करेमि है पा० ।। ३. इमं त्रु० विना ।।
