________________
सिरिसंतिनाहचरिए
रणो
सूरपालस्स अक्खाणयं
तस्सेस बंदणत्थं लोगो सव्वो वि जाइ पुरबाहिं' । तं सोऊणं राया पभणइ 'अम्हे वि बच्चामो ॥१३५॥६९८७॥ कुण सामग्गिं सव्यं पगुणं' मंती वि झत्ति तं कुणइ । तत्तो य जणय-देवीहिं संजुओ जाइ नरनाहो ॥१३६॥६९८८॥ वंदित्तु मुणिवरिंदं भत्तीए विसइ धरणिवीढम्मि । भयवं पि तस्स धम्म कहेइ जिणदेसियं रम्म ॥१३७॥६९८९॥ तं सोऊण राया चित्ते धम्मेण भाविओ अहियं । जंपइ 'सामिय ! धम्मो अभिरुइओ एस मे चित्ते ॥१३८॥६९९०॥ भणइ भयव पि 'नरवर ! सोहणमेयं जमभिमओ धम्मो। किंतु इमो कीरंतो जायइ सिव-सग्गसुहहेऊ' ॥१३९॥६९९१॥ ५ तं सोऊणं राया जंपइ 'एवं इमं न संदेहो । किंतु अहं जइधम्म अज्ज वि काउंन सकेमि ॥१४०॥६९९२॥ ता देसु मज्झ एयं गिहिधम्म ताव संपयं सामि !' । तो देइ सावगाणं धम्म रन्नो मुणिवरिंदो ॥१४१॥६९९३॥ पडिवजिऊण धम्म राया संवेगभाविओ चित्ते । पविसइ नियनयरम्मि सुमरंतो सूरिगुणनियरं ॥१४२॥६९९४॥ एवं दियहे दियहे बच्चइ सूरिस्स बंदणटाए । केहिं वि दियहेहिं तओ पुच्छइ सूरिं निवो पणओ ॥१४३॥६९९५॥ किं भयवं! अन्नभवे विहियं जेणं विणा वि कटेण । जाया मह रज्जसिरी एसा अचंतरमणिज्जा ?' ॥१४४॥६९९६॥ तो सुयसायरसूरी ‘जपइ निसुणेहि राय जं पुटुं । अतिहीण संविभागो कओ तुमे अन्नजम्मम्मि ॥१४५॥६९९७॥ अवि य
"जंबुदीवस्स मज्झम्मि सुबिसालए, भारहे खेत्ति नीसेसगुणसालए ।
अस्थि नयरं पसिद्धं, गुणेहिं वरं, खीपइ8 सुसाहु व्यं वरसंवरं ॥१॥६९९८॥ १. इमं का० ।। २. "रम्मी जे० ।। ३. व्ब बहुसं का०।।
८३४