________________
सिरिसंति
नाहचरिए
मंगलकलसकहाणयं
एत्तो य मंतिणा तेण मंगलकंभणिवच्छिओ। पेसिओ वासगेहम्मि हिटेण णियणंदणो ॥२१०॥३१९॥ आगंतु जाव पल्लंके समारूढो तओ इमा। चिंतए "हंत ! किं एसो सरोगो को वि आगओ ॥२११॥३२०॥ आरूढो मज्झ पल्लंके ?" एवं जाव वियक्कइ । ता एसो करफासाई काउं जाओ संमुज्जओ ॥२१२॥३२१॥ उत्तिण्णा य तओ एसा पल्लंकाओ ससंभमं । णिग्गंतु वासगेहाओ दुवारम्मि डिया लहुं ॥२१३॥३२२॥ तओ दासीहिं संलत्ता 'किं सामिणि ! ससंभमा । णिग्गया?' जंपई सा वि 'न मज्झे मज्झ सो पिओ॥२१४॥३२३॥ किंतु अण्णो इमो को वि तत्तो झत्ति विणिग्गया' । दासीहिं जंपियं 'तुज्झ पविटो संपयं पिओ ॥२१५॥३२४॥ तीए पयंपियं 'तुब्भे भतियाओ असंसयं । ता है बाहिं सुविस्सामि तुम्हाणं चेव मज्झगा' ॥२१६॥३२५॥ ‘एवं होउ' त्ति तो ताहिं वोत्तुं तत्थेव सोविया । उग्गयम्मि य सूरम्मि मायाऽऽएसेण सा गया ॥२१७॥३२६॥ निययम्मि मंदिरे, तत्तो अमचो विमणुम्मणो । जाइ रण्णो सयासम्मि जोक्कारेउं निसीयइ ॥२१८॥३२७॥ राया दटुं तय मंतिं अईवविमणुम्मणं । पुच्छई 'किं महामंति ! तोसम्मि वि विसन्नओ?' ॥२१९॥३२८॥ जंपई सो जहा 'देव ! विचित्ता कम्मपरिणई । मंदभग्गाण अम्हाणं बसेणं कह परिणया ॥२२०॥३२९॥ अन्नहा चिंतई जीवो हास-तोसपरव्यसो । अन्नहा तं विहाडेइ दिव्यो परमवेरिओ' ॥२२१॥३३०॥
१. जाय पा० ।। २. समुजुओ जे० विना ।। ३. °मणोमणो जे० ।। ४. देवो पा० जे०।।