________________
मंगलकलसकहाणयं
सिरिसंति- ओलक्खिऊण सेट्ठी वि महाणंदेण रोवइ । अम्मा वि नंदणं नाउं तहेव परिरोवइ ॥१९८॥३०७॥ नाहचरिए सव्वं घरस्स मज्झम्मि उत्तारेत्ता ज्वेइ सो । रहे णे करेऊण ते तुरंगे णिबंधइ ॥१९९॥३०८॥
कारवेइ य गेहस्स पायार दूरमुच्चयं । चउरयं च समुत्तुंग काउं धरइ तुरंगमे ॥२००॥३०९॥ थाणवालाइयं सुत्थं तुरंगाणं णिरूविउं । जो जाओ णिब्बुओ ताव माया-पीईहिं पुच्छिओ ॥२०१॥३१०॥ 'कहिं गओ तुम आसि? अणुहयं च किं तए ? । कत्थ वा एरिसा रिद्धी संपत्ता लोयदुल्लहा ?' ॥२०२॥३११॥ ५ तेणाऽवि आइओ काउं समक्खायमसेसयं । तं सोउं 'पुण्णवंतो' त्ति सेट्ठी चित्तम्मि रजिओ ॥२०३॥३१२॥ अहऽन्नम्मि दिणे ताओ तेण एवं पयंपिओ । 'तायाऽहं जोव्वणत्यो वि चारुविनाविवजिओ ॥२०४॥३१३॥
ण य विजाविहीणस्स सोहए गुणसंपया । जहा सोहग्गहीणाए णारीए रूवमाइयं ॥२०५॥३१४॥ *ता तुभेहि अणुन्नाओ सव्वविजाण संगह । करेमि पुरसारस्स उवज्झायस्स पासओ' ॥२०६॥३१५॥
तेणाऽवि जंपियं 'वच्छ ! जुत्तमेयं परं मम । गिहस्सासन्नओ एस उवज्झाओ महामई ॥२०७॥३१६॥ * पाढेड डिभए राय-मंति-सत्थाहाईण । ता तुम पि गिहासन्ने पढाही पुत्त ! णिव्युओ' ॥२०८॥३१७॥
सोहणम्मि दिणे तस्स उवज्झायस्स अप्पिओ । कलासु रसिओ णिचं णिचितो अच्छए सुहं ॥२०९॥३१८॥ १. रोयइ पा० जे० ।। २. कारावेइ पा० ।। ३. जाओ य णि जे० ।। ४. "माइणं पा० विना ।। ५. पढाहि पा० ।। ६. णिचंतो पा० का० ।।
