________________
सुलससावगस्स अक्खाणयं
सिरिसंति- अहव रहो वा जाणं अंतो य जराइसंभवो नऽस्थि । जेसिं जयपुजाणं, ते अरहते सरसु इण्हि ॥११९॥६३२८॥ नाहचरिए अहव रहयति नो जे कहिंचि संसारियम्मि वत्थुम्मि । परिखीणपेमभावा, ते अरहते सरसु इण्डिं ॥१२०॥६३२९॥
जे जंतुबंधुभूए परमसरण्णे य दिव्वनाणधरे । तेलोकचहियमहिए, ते अरहते सरसु इण्हि ॥१२१॥६३३०॥ इय परमेट्ठीणं जे पढमा तित्थंकरा महाभागा । सग्गा-ऽपवग्गजणया ते अरहते सरसु इण्हि ॥१२२॥६३३१॥ इय तेसि नमोकारो कीरंतो सव्वया वि सुहहेऊ । सव्वेसिं सत्ताणं हवइ महामंगलं पढमं ॥१२३॥६३३२॥ जेहिं सियं किर बद्धं, धमियं कम्भिधणं असेस पि । झाणाणलजोएणं, ते सुमरसु संपयं सिद्धे ॥१२४॥६३३३॥ इह खविऊण असेसं कम्म संसारवाससंजणय । सिद्धिपुरीए पत्ता, ते सुमरसु संपर्य सिद्धे ॥१२५॥६३३४॥ जे य अरूव अगंधा अरस अफासा असद्दया तह य । तेलोक्कुद्धरणसहा, ते सुमरसु संपयं सिद्धे ॥१२६॥६३३५॥ जे य अकिण्ह अनीला असिय अपीया अलोहिया तह य । असुगंधा अटुगंधा, ते सुमरसु संपयं सिद्धे ॥१२७॥६३३६॥ जे य अतित्त अकडया अकसाया तह अणबिला चेव । जे य अमहुरा रसओ, ते सुमरसु संपयं सिद्धे ॥१२८॥६३३७॥ 103 जे य अगरुय अलहुए अमिउ अकढिणे अलुक्खय अनिद्धे । तह य असीय अणुण्हे, ते सुमरसु संपयं सिद्धे ॥१२९॥६३३८॥ सिवमयलमरुयमक्खय(ग्र.१००००)मव्वाबाह सुहं समणुपत्ते।जे तिजगमत्थयत्थे, ते सुमरसु संपर्य सिद्धे ॥१३०॥६३३९॥
जर-मरणविप्पमुक्के छुहा-तिसाईहिं वजिए निच्च । तेलोक्कनमियपाए, ते सुमरसु संपर्य सिद्धे ॥१३१॥६३४०॥ 3१. गाथेय पा० प्रतौ नास्ति ।।
७५६
