________________
'सिरिसंति
मंगलकलस
कहाणयं
जम्हा सियाल-सिंहीणं संबंधं को पसंसइ ? । तम्हा महानरिंदस्स दिजऊ कस्स वी इमा' ॥९०॥१९९॥ पुहवीसरो वितं हत्थे घेत्तूणं बोल्लए इमं । जहा 'भो ! मज्झ देहस्स सवहेणं तं सि साविओ ॥९१॥२००॥ एत्तो परं न ते किंचि एत्थऽत्थे भाणियव्वयं । मज्झाऽऽएसो इमोऽवस्सं कायव्यो णिब्बियप्पयं' ॥९२॥२०१॥ 'आएसो' त्ति भणित्ताणं सुबद्धी नियमंदिरे । जाइ चिंतासमावन्नो अच्चत्थं णियमाणसे ॥९३॥२०२॥ एगतम्मि य होऊणं उवाए परिचिंतइ । जहा “वग्य-तडीणाओ कहमेसो णित्थरिजिही ?" ॥९४॥२०३॥ एवं च चिंतयंतस्स झत्ति चित्तम्मि से ऽियं । “आराहयामि पूएउं भत्तीए कुलदेवयं" ॥९५॥२०४॥
एवं' ति निच्छयं काउं पूएउ कुलदेवयं । विन्नवइ जोडिउं हत्थे 'पसाओ देवि ! कीरउ ॥९६॥२०५॥ दसणेणं महाचिंतासमुद्दे पडियस्स मे' । एवं वोत्तुं तओ दब्भसंथारं अत्थरित्तु य ॥९७॥२०६॥ निवन्नो देविपामूले तं चेव य संरतओ। रयणीए पच्छिमे जामे मंतिभत्तीए चोइया ॥९८॥२०७।।
आगंतु जंपए देवी 'किं तए सरिया अहं ?' । मंती वि देवयं दट्ट विजुपुंजसमप्पभं ॥९९॥२०८॥ Ma 'देवि ! पच्चक्खमेवेयं तुझं मज्झ पओयणं । ता तहा कुण, जहा होइ णीरोगो झत्ति मे सुओ' ॥१००॥२०९॥
देवी पयंपई 'नेय काऊणं भद्द ! तीरइ । जम्हा निकाइयं कम्मं अवस्सं वेइयव्वयं ॥१०१॥२१०॥
२८
१. दिजउ पा० का०।।