________________
मंगलकलस
कहाणयं
सिरिसंति- मंती पयंपई 'देवि ! जइ एवं भाडएण वि । आणेहि को वि जो तस्स परिणेउ देइ कन्नयं' ॥१०२॥२११॥ नाहचरिए देवया जंपए 'भद्द ! करिस्सामि इमं अहं । असाहारणभत्तीए तुज्झ एयाए तोसिया ॥१०३॥२१२॥
किंतु बाहिं पुरीए उ थाणवालाण पासओ । सीयत्तो य परिस्संतो जो तप्पेइ सुवालओ ॥१०४॥२१३॥
सो पच्छन्नो करेऊणं आणावेयव्यओ तए' । एवं पयंपिए मंती वंदिउं तं विसज्जए ॥१०५॥२१४॥ ॐ सयं तु उटुिउँ जाइ सगेहे हहुतुटुओ । आढवइ सव्वसामगि काऊणं लग्गणिच्छयं ॥१०६॥२१५॥ * एगते थाणवालेगो हक्कारित्ताण जंपिओ । जहा 'तं बाहिरुद्देसे मे चलत्थाए चिटुसि ॥१०७॥२१६॥
ता कोई भद्द ! जो एइ तेण थामेण बालओ । सुरूवो सो तओ झत्ति पच्छन्नं आणियव्यओ' ॥१०८॥२१७॥ ॐ तेणाऽवि मंतिणो आणा सम्म संपॅडियच्छिया । देवया वि हु णाणेणं उज्जेणिं जाइ जाणिउ ॥१०९॥२१८॥
जहा मंगलकलसो सो कन्नयं परिणिस्सइ । आवेतस्स मलयाओ उप्पिं होउं पयंपइ ॥११०॥२१९॥
'एसो सो दारओ जो उ भाडएण सुकन्नयं । परिणेही, ण संदेहो' तं सोउं चिंतए इमो ॥१११॥२२०॥ *"किमेयं हत अप्पुव्यं आयासम्मि निसुव्वइ ? । होउ, तायस्स अक्खिस्स" भाविउ विसई पुरिं ॥११२॥२२१॥ ॐ गेहं गयस्स तो तस्स खित्तचित्तस्स सा वई । पम्हुटा, अन्नदियहे वि तहेव य निसामई ॥११३॥२२२॥
१. तो जे० त्रु० ।। २. पच्छन्ने जे० ।। ३. °बए जे० ।। ४, बलस्थाए का० ।। ५. पडिच्छिया जे० का० ।। ६. उपिं का विना ।।