________________
पढमभववण्णणे कविलकहाणयं
सिरिसंति- गमेऊणं पडिणियत्तो, अवंतरे य वरिसिउं पयत्तो, अवि यनाहचरिए अंइणिभरगरुयाऽऽसारधारतिम्मंतमहियलाऽऽभोओ । अंधारियदिसिविवरो धावंतणिलुक्कबहुलोओ ॥९॥५२॥
एयारिसम्मि समए सो कविलो णटुलोयसंचारं । नाऊण रायमग्गं पिंडीकाऊण वत्थाई ॥१०॥५३॥ कक्खाए छोणं वेयं काऊण जाइ गेहम्मि । परिहित्तु दारदेसे संपत्तो गेहमज्झम्मि ॥११॥५४॥
तं च दटुण सा सच्चभामा 'तिम्मियवत्थं' ति काऊण उवट्ठिया अण्णवत्थाणि घेत्तूण । तओ कविलेण भणिया-५ 'चिटुंतु एयाणि, मम विजापहावेण ण तिम्मति वत्थाणि' । तओ तीए णिरूवियं तयभिमुह, दिटुं च तीए तस्स सरीरं जलोल्लं, ण य वत्थाणि । चिंतियं च तीए "जइ विजापहावो होतो तो सरीरं पि ण तिम्मतं, ता णूणं विवत्थो एस
आगओ । एवं च कुणंतो ण कुलीणो हवइ, णूणं कन्नाहाडियविजो कोइ अकुलीणो भविस्सइ" त्ति मन्नती जाया * मंदरागा । एत्थंतरम्मि य सो धरणिजढमाहणो विभवक्खीणो जाओ । तं च कविलं दव्यवंत नाऊण नियसमुद्धरणत्थं
तस्स पाहुणो आगओ । कया य ण्हाणाइया सव्वा सामग्गी, भोयणवेलाए य भणिय कविलेण- 'मम सरीरकारणं १० किंचि, ता तायस्स विभिन्नं भोयणभूमिं सजेहि' । तओ तं पिया-पुत्तविरुद्धं समायार दगुण जाया तीए महल्लयरी आसंका । एगते य विणएण बंभहच्चासवहसावियं काऊण पुट्ठो तीए धरणिजढो, जहा–'ताय ! किं तुम्ह एस पुत्तो १. अइणिव्वर जे० ।। २. कण्हा का० ।। ३. "हुणो गओ जे० ।।
१०
