________________
सूरस्स रायस्स कहाणयं
सिरिसंति- करनिहियकंकणम्मि कजं किर दप्पणेण किं होइ? | जाणिस्सामि सयं चिय जम्हा नियडडिया एसा" ॥३८२॥४२७३ नाहचरिए इय चिंतंतो कुमरो खणमेत्तेणं झडत्ति संपत्तो । तीए नयरीए बाहिं अइरम्मे वरतलायम्मि ॥३८३॥४२७४॥
पक्खालिऊण पाए रमणिज्जे तरुवरम्मि पालीए । पल्हत्थियं विहेउं उवविट्ठो चिटुए जाव ॥३८४॥४२७५॥ ता पेच्छइ बहु नीरं वुभंतं पवरनारिसत्थेण । ताओ य तयं दटुं परोप्परं एव जंपति ॥३८५॥४२७६॥ पेच्छ हले! पेच्छ हले! एसो कत्तो वि माणुसो पत्तो। अइरूव-जोव्वणजुओ पञ्चक्खो कामदेवो व्य? ॥३८६॥४२७७॥ न य कइया वि हु एत्थं को वि हु माणुस्सओ समायाओ' । अह कुमरेण वि पुट्ठा ताणं मज्झाओ एगित्थी॥३८७॥४२७८॥ 'का एसा वरनयरी? को वा एत्थं नराहियो भद्दे ! ?'। इय भणियाए वुत्तं 'न हु अत्थि नराहिवो एत्थ ॥३८८॥४२७९॥ एसा हु देवियाहिं वंतरजाईहिं पुरवरी सोम ! । कीलाहेउं रइया इह ताओ मंति सेच्छाए' ॥३८९॥४२८०॥ पुच्छइ पुणो वि कुमरो 'जइ एवं तो किमेस जलपूरो । बुभझइ अइप्पभूओ?' देइ तओ उत्तरं एसा ॥३९०॥४२८१॥ 'अम्हाणं सव्वाण वि जाकिर भो! सामिणी महाभाग!। सानियकीलाए गया पहया बाहाए केणाऽवि ॥३९१॥४२८२॥
तेणं च कारणेणं एयाए अत्थि दारुणा पीडा । तत्थ इमो जलसेगो कीरइ पीडाए समणत्थं ॥३९२॥४२८३॥ * नय उवसमइ कहिंचिवि सा पीडा तीए' तो इमो भणइ । 'किं देवी वि हु एसान चयइ उवसामिउं पीडं?' ॥३९३॥४२८४॥
१. इत्यं त्रु०॥