________________
मायंदिदारयाणं कहाणयं
सिरिसंति- उवविठ्ठो नियाणे भयवं पि कहेइ सयलपरिसाए । धम्म चउप्पयारं खीरासवलद्धिसंपन्नो ॥१३७॥२४६२॥ नाहचरिए तं सोऊणं परिसा सव्वा संवेगमागया धणियं । देहेण गिहेस गया चित्तेण डिया उ जिणपासे ॥१३८॥२४६३॥
जिणपालिओ वि उदुइ बंदइ तिपयाहिणं विहेऊणं । विन्नवइ जोडियकरो 'भयवं ! पुच्छामि जा जणए ।।१३९॥२४६४॥ ताव करिकन्नपालीचलस्सहावं इमं मणुयजम्मं । पव्वजागहणेणं सफलं काहामि तुह पासे' ॥१४०॥२४६५॥ भयवं पि भणइ 'भो भद्द ! मा पमायं करिस्सह खणं पि । पवणुप्पाडियपन्नूरचंचले जीवियव्यम्मि' ॥१४१॥२४६६॥ । 'इच्छं' ति भाणिऊणं पत्तो मायंदिसेटिंपासम्मि। विन्नवइ 'ताय! निसुओ धम्मो जिणसन्निगासम्मि' ॥१४२॥२४६७॥ सो जंपइ 'लद्धमिणं पुत्तय ! विहियं तए सउन्नेण' । सो भणइ 'वयं काहामि संपयं तुम्हऽणुन्नाए' ॥१४३॥२४६८॥ तेणाऽवि हरिसभरणिभरेण अणुमन्निऊण तव्वयणं । भणियं 'पुत्त! वयं पि वि तुमे समं पब्वइस्सामो' ॥१४४॥२४६९॥ तो जिणपालियपुत्तं कुटुंबभारम्मि सन्निहेऊणं । पव्वइयाइं ताई पुत्तसमेयाई जणयाई ॥१४५॥२४७०॥
तो जिणपालियसमणो काऊणं दुक्करं तवचरणं । जणणी-जणयसमेओ सकजनिष्फायगो जाओ" ॥१४६॥२४७१॥ *ता एयं ते सिटुं मायंदियदारयाण वरचरियं । मुणिअमरदत्त ! संपइ सीसतं उवणयं सुणसु ॥१४७॥२४७२॥
१. तब ७० । तयं का० पा० ।। २. तुम का० ।। ३. तो त्रु० का० ।।
