________________
मायंदिदारयाणं कहाणयं
सिरिसंति- तं दटुं आससिया पत्तं अम्हेहिं जीवियं नूणं । हरिसियहियया थाहं लटुं फलहं विसज्जंति ॥३६॥२३६१॥ नाहचरिए उत्तरिय पाणवित्तिं कुणंति विविहेहि फलसमूहेहिं । णालेरीतेल्लेणं मक्खंति परोप्परं दो वि ॥३७॥२३६२॥
पुक्खरिणिं अवगाहिय सिलायले समतले णिसीयंति । आपुच्छणाइ सव्वं परोप्परं जाव सोयंति ॥३८॥२३६३॥ ता तत्थ रयणदीवे अणेगखंभूसिओ रयणचित्तो । धुव्वंतधयवडालो पासायवडिंसओ अत्थि ॥३९॥२३६४॥
तहिं रयणदीवदेवी णामेणं देवया वसइ पावा । कूरा पयंडदंडा नित्तिंसा घोरपरिणामा ॥४०॥२३६५॥ * सा नाणेणं नाउं ते दोन्नि वि आगए खणऽद्धेण । संपत्ता ताणुवरं करालकरवालगहियकरा ॥४१॥२३६६॥ जंपइ 'भो! भो! माइंदिदारया! जइ मए समं भोगे। भुंजह तो अत्थि जिय, अह नवि तो भणह जेण अहं॥४२॥२३६७॥ एएणं खग्गेणं णीलुप्पल-गुलिय-गवलवन्नेणं । पाडेमिं सीसाइं तालफलाइं व भूमीए' ॥४३॥२३६८॥ तं सोऊण ते वि हु भयभीया दो वि एव जपति । 'जह तुह आणा-णिद्देसवत्तिणो संपयं अम्हे' ॥४४॥२३६९॥ तो सा परितुटुमणा दो वि गहेऊण जाइ निययम्मि । पासाए तो तेसिं अवहरि पोग्गले असुभे ॥४५॥२३७०॥
तेहिं समं सा भोए भुंजइ परिमुइयमाणसा णिचं । तेसिं अमय फलाई अणित्ता देइ आहारे ॥४६॥२३७१॥ * इय जाव केइ दियहा भोगाऽऽसत्ताण ताण वोलेंति । तावऽन्नम्मि दिणम्मिं जंपइ सा 'नाह ! निसुणेह ॥४७॥२३७२॥
१. पाडेमी जे०।। २. एवं का० ।। ३. “फलाणं का० विना ।।
