________________
सिरिसंतिनाहचरिए
जा जाओ कलजोगो कलआयरियस्स ताव उवणीओ । अप्पेण वि कालेणं कुमरो कलपारओ जाओ || ४८५ ।। २३०२ ॥ तो कलआयरिएणं उवणीओ णरवइस्स बरकुमरो । तं दद्दूणं राया न माइ निययम्मि देहम्मि ||४८६॥२३०३॥ चिंतइ य "हंत ! एसो समओ मह सव्वविरइगहणम्मि । जइ एइ कोइ सूरी, पुजंति मणोरहा तो मे” ॥४८७।२३०४ ॥ एत्थंतरम्म पत्तो उज्जाणयपालओ मणे तुट्टो । विन्नवइ 'जोडियकरो वद्धाविज्जसि तुमं देव ! || ४८८ ||२३०५॥ जम्हा सहसंबवणे उज्जाणे आगओ गुणसमग्गो । णर-विजाहरपणओ सो चेव य देव ! तुम्ह गुरू' ॥४८९॥२३०६॥ तं सोऊणं राया हरिसवसुभिन्नबहलरोमंचो । बद्धावयं कयत्थं विहिउं गुरुवंदओ जाइ ||४९०|| २३०७॥ वंदित्ता गुरुपासे उबविट्ठो जाव सुद्धभूमीए । धम्मकहाअवसाणे ता भणिओ सूरिणा राया ॥४९१॥२३०८ ॥ 'जो आसि पुव्यकहिओ समओ सो राय ! संपयं एसो' । इय भणिए 'इच्छामो अणुसट्ठि' जंप राया ॥ ४९२ ॥ २३०९॥ एवं च हट्ट तुट्टो उट्टे बंदिऊण भयवंतं । जंपइ 'सामिय ! सुत्थं काऊणं झत्ति एहामो ॥४९३॥२३१०॥ देवउलसिहरसंप्रियवायविधुव्वंतधयवडसमाणं । एयं माणुसजम्मं सफलं काहामु तुह पासे' ॥४९४॥२३११॥ सूरी वि भणइ 'सुंदर ! मा हु पमायं खणं पि कुव्वित्था | जम्हा बहुविग्घाई हवंति सेयाई कजाई' ॥४९५॥२३१२॥ ‘इच्छं’ ति भाणिऊणं देवीए समन्निओ गओ गेहं । पुत्तं वेत्तु रजे आपुच्छइ परियणं सयलं ॥४९६॥२३१३॥ तो बहुपरिवारेण समन्निओ गिण्हए वयं राया । भयवं पि देइ सिक्खं जह भणियं आगमविहीए ॥४९७॥२३१४॥
१. गेहे का० ॥
मित्ताणंदाईणं कहाणय
२४५
